υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

ήταν τότε παλιά, κοιμόταν στο κρύο κι ονειρευόταν κάρβουνα.
Ξυπνούσε και τα δόντια του χτυπούσαν σαν σφυριά.
Μια μέρα δεν άντεξε πια. Πέταξε το σουράβλι του, ανατυλίχτηκε
στην κάπα του, ανέβηκε στην κορφή του λόφου
αντικρύ. Κοίταξε τον ουρανό κατάματα και ξεφώνισε όσο
γινόταν πιο δυνατά. «Κάλλιο πέντε κάρβουνα παρά χίλια πρόβατα».
Χάρισε το σκύλο σ’ άλλον τσοπάνο. Αναγύρισε στο
παλιό του εργαστήρι. Οι χωριανοί δεν τον συνερίστηκαν,
αντίθετα τον βοήθησαν. Αγόρασε πάλι σφυρί, αμόνι, βαρείες,
φυσερά. Συνέχισε την παλιά του δουλειά στο εργαστήρι. Οι
φλόγες ξεπετάγονταν απ’ τα αναμμένα κάρβουνα σαν παράξενες
γλώσσες. Οι σπίθες έβγαιναν παθιασμένες. Καθώς χτυπούσε
με τη βαρειά τον αναμμένο σίδερο, αναμουρμούριζε
«Κάλλιο πέντε κάρβουνα, παρά χίλια πρόβατα».
Έτσι έζησε εκείνος καλά κι εμείς καλύτερα.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ - ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ