υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

Λΐια φορά κι ένα καιρό, ένας γύφτος ήταν από πολλά χρό-
J [νια εγκατεστημένος στην άκρη του χωριού. Είχε εκεί το
εργαστήρι του, αμόνι και σφυρί και μια αποθηκούλα για κάρβουνα.
Σηκωνόταν, πρωί-πρωί στα χαράματα, άρχιζε τη δουλειά
του. Οι σφυριές και η αχοβοή απ’ τη βαρειά ακούγονταν
ίσαμε το μεσονύχτι. Σαν χτύπος από ρολόι.
Μια μέρα βαρέθηκε πια τη γύφτικη ζωή, πούλησε το
σφυρί, το αμόνι, τη βαρειά, κοντολογής όλα τα εργαλεία που
είχε στο εργαστήρι κι αποφάσισε ν' αλλάξει επάγγελμα. Από
μάστορης που ήταν, γένηκε τσοπάνος. Αγόρασε πρόβατα,
αγόρασε ένα τσοπανόσκυλο, πήρε κι ένα σουράβλι και ξεπόρτισε.
Ερχόταν στο χωριό στη χάση και στη φέξη. Τις περισσότερες
ώρες του τις περνούσε βόσκοντας τα πρόβατα του.
Ήταν ακόμη καλοκαίρι. Ο γύφτος μας διάβαινε τη ζωή
του μια χαρά, βόσκοντας τα πρόβατα του στα λιβάδια και
στις καλαμιές. Αναμέριζε στους ίσκιους και τραβώντας το
σουράβλι απ’ το ζωνάρι του, έπαιζε για ν' απαλύνει τους
καημούς και τα ντέρτια του. Ευτυχώς δεν είχε οικογένεια.
Ήταν στον κόσμο ολομόναχος. Εκείνος και ο ίσκιος του.
Όπου η μέρα κι η νύχτα του. Γύριζε όλον τον καιρό, ξένοιαστος.
Κάπου και πού, αναθυμόταν το εργαστήρι, τα κάρβουνα,
τη λάβρα απ’ το φυσερό, τον ίδρωτα που ρυάκιζε
στο κορμί του, τότε παλιά. Χαμογελούσε πρόσχαρα, ευτυχισμένα.
Γλύτωσα απ’ την κόλαση, αναστοχαζόταν, ευτυχώς
που με φώτισε ο θεός. Αγόρασα το κοπάδι. Και νάμαι τώρα
τεμπέλης, χωρίς κόπο, χωρίς βάσανα.
Ωστόσο ο καιρός διάβηκε. Το καλοκαίρι πέρασε. Ο χειμώνας
με τα κρύα, τις καταχνιές, τα κρούσταλλα, μπήκε
σιγά-σιγά. Όλα μάργωσαν τριγύρω, τα κλαδιά σκελετώθηκαν,
οι κάμποι κρουστάλλιασαν. Τα χωριά θάφτηκαν στο
χιόνι. Κάπου και πού, πάνω απ’ τα χωριά, ανέβαινε ο καπνός,
σημαδεύοντας ότι κάτω απ’ το χιόνι υπήρχε σπίτι ή καλύβα.
Πού να βαστάξει ο γύφτος μας τις βροχές, τις παγωνιές,
τα χιόνια; Μακριά απ’ το εργαστήρι του, ολόζεστο καθώς
ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ
ΤΕΧΝΙΤΗΣ