υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

— Μείνε κι εσύ, του απάντησε.
Είχε αυλή. Βρύση με ψηλά πλατάνια. Το καλοκαίρι θα ήταν
όμορφα σαν το δικό σας τον Πλατανάκη, την πλατεία μας.
Μαζεύτηκαν τρεις τέσσερις χωριανοί, ντόπιοι. Έπιαν τα
ρακιά με ελιά και πιπεριά τουρσί.
Ύστερα ο μπακάλης —που δεν ήταν και πρωτάρα στα
τέτοια— τηγάνισε σκουταργιές και καφούρτισε και κρέας
στο τηγάνι. Ψωμί έφερε ο μπακάλης από το διπλανό σπίτι
του. Το καψαλίσανε κι αυτό, το κάμανε πυρομάδες. Βγάλαμε
και από τα σακούλια μας, εμείς οι πλανόδιοι, εγώ και το
κουτσό το πατριωτάκι, ό,τι τρόφιμα είχαμε.
Ύστερα από πολλές μισές ακολούθησαν και τραγούδια.
Εκεί άκουσα κι ένα τραγουδάκι που τόλεγε και το χόρευε
στα τρία, απόλυτο, ο μπάρμπας σου ο Φωλιάς, ο γυρολόγος
του Μωριά.
Μαρή Μαγουλιανίτισσα τι το κουνάς το χέρι,
Μαζί θα το γλεντήσουμε φέτος το καλοκαίρι,
Και βάλαμε και μαρτυρία τα φύλλα απ' τα πλατάνια,
Τώρα τα φύλλα πέσανε και ποιος θα μαρτυρήσει
Θα μαρτυρήσει ένας Παπάς κι ένας καημένος Διάκος...
Σε μια στιγμή, ένας από την ευκαιριακή παρέα βάζει την
ανοιχτή παλάμη του κάθετα στο μέτωπο του, δήθεν να ιδεί
καλύτερα και ορμάει προς το κουτσό πατριωτάκι.
— Ε! Πατριωτάκι, εσύ τι μου κάθεσαι αυτού, του φωνάζει.
Αφησε τα δεκανίκια, ρε Σπύρο, κι έλα να το λαλήσουμε,
έλα στο χορό μας.
Γνωρίζονταν, φαίνεται, και από άλλη φορά.
Δειλά δειλά και βλέποντας στην αρχή γύρω του, άφησε το
κούτσαμα το πατριωτάκι κι έκανε κάτι πήδους στο περήφανο
τσάμικο με την «Ιτιά» και την «Αγκινάρα», που μείναμε
όλοι μ’ ανοιχτό το στόμα. Ή κούτσαινε λίγο ή δεν κούτσαινε
καθόλου. Έκανε όμως όμορφα τον κουτσό...
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ - ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ