G.M.Giersztyn - 'Inny' w filmach Anga Lee - Wiedza i Edukacja

zdawało, podmiotem relacji przekształca się jedynie w świadome narzędzie. 67 ErykPieszak zachowując całą złożoność toku rozumowania filozofa kwestionuje niemożliwezestawienie inności bóstwa i człowieka mówiąc: „(…) istnieją dwie odmienne racjespotkania z Bogiem i człowiekiem. Jedna charakteryzuje się tym, że Bóg jest absolutnieinny – w sposób pojęciowo – ludzki, filozoficznie nieuchwytny, człowiek natomiast jestzawsze tylko człowiekiem i jego inność zostaje wyrażona w granicachczłowieczeństwa. Inny człowiek nawet kiedy jego twarz będzie dla mnie słowemwypowiadanym przez Boga, będzie nadal tylko ludzką twarzą, taka sama jak twarzmoja. To znaczy, że moja twarz morze przekazywać Boskie słowo temu innemu, któryjest tak jak ja człowiekiem. Co za tym idzie inność Boga będzie zawsze czymśnieskończenie innym niż inność drugiego człowieka.” 68Lévinas mimo postawy otwartości jasno pokazuje granicę dostępnościDrugiego: „Inny jest absolutnie transcendentny wobec mojego świata, a jednak gdywzywa, zobowiązuje”. 69Bartłomiej Krupa podsumowuje: „Jacques Derrida (…)polemizując z Lévinasowską koncepcją Innego oraz jego koncepcją etyki radykalnej,(…), doszedł do wniosku, że Inny nie może być absolutnie odmienny, bo w te sposóbbyłby, by tak rzec, nieludzki i nie można byłoby się z nim w żaden sposóbskomunikować. W rezultacie skonstruował koncepcję Innego jako Alter Ego, co możnatłumaczyć jako Inne Ja. Inny jest odmienny, ale podobny do mnie na mocy którego topodobieństwa mogę się z nim porozumieć, stawiając siebie niejako w jego położeniu.W rezultacie oznaczać by to miało, że istnieją pewne wspólne, dające szansęwzajemnego porozumienia, kategorie poznawcze. Problem polega na tym, że trudnosobie takie kategorie wyobrazić, skoro nawet Kantowskie fundamentalne kategorieczasu i przestrzeni okazują się być hellenistyczno – europejskimi konstruktami.” 70Pytanie, które trzeba sobie postawić brzmi czy zatem poszukiwaniedifferentia specifica definitywnie odróżniającej jednostki od siebie na jakimśhipotetycznie podstawowym i nieredukowalnym poziomie jest celowe? Z myślitaoistycznej narodził się bodaj najdoskonalszy symbol jaki udało się wypracowaćczłowiekowi. Symbol Tao — dwie krople połączone ze sobą w wirze przemian, i choćsobie przeciwne, każda nosi w sobie skazę naturą drugiej. Na pierwszy rzut oka walczą67 Eryk Pieszak, Trzy dyskursy o spotkaniu z Innym. Gombrowicza, Schillera i Lévinasa ścieżki spotkaniaw pobliżu wielkich dróg, Wyd. Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2003, str. 124–158.68 Wyd. cyt., str. 144.69 Emmanuel Lévinas, wyd. cyt., str. 20.70 Bartłomiej Krupa, wyd. cyt., str. 88.56