G.M.Giersztyn - 'Inny' w filmach Anga Lee - Wiedza i Edukacja

2. W poszukiwaniu zaginionego „Ja”Ja sam jako InnyCodziennie mamy kontakt z jedną osobą, której większości nie będzie danepoznać do końca nigdy, a jesteśmy nią my sami. Każdego dnia staramy się wykonywaćobowiązki, do których się zobowiązaliśmy i często nie tyle zapominamy, co odkładamyna wieczne jutro wszystko to, co szczerze chcielibyśmy sami zrobić. Dezaprobataśrodowiska jest źródłem dużej presji psychicznej służącym trzymaniu członkówspołeczeństwa lub rodziny w ryzach, a błędnym sposobem jej zwalczenia jest bezwolneuleganie naciskom. Frapujący świat równań chemicznych, malarstwoimpresjonistyczne, czy historie tłumaczące układy gwiazdozbiorów zostają odsunięte nabok, bo po skończeniu ekonomii łatwiej znaleźć zatrudnienie. Te przykład todrobnostka, ale skutkiem wypierania się swoich potrzeb, aspiracji i zainteresowań możebyć nawet popadnięcie w szaleństwo. Być kimś kogo się nie zna, spojrzeć na swojeżycie i żałować, że się urodziło. Trudne jest przeciwstawienie się oczekiwaniom wobecswojej osoby i jednoczesne znalezienie w sobie motywacji do konfrontacji z samymsobą jako innym. Ang Lee wielokrotnie stawiał w takim położeniu bohaterów swoichfilmów, bo znalezienie własnej drogi jest motywem bardzo silnie zaznaczającym się wjego twórczości. W „Tam, gdzie rosną poziomki” Ingmara Bergmana emerytowanylekarz medycyny Borg jadąc po odbiór honorowego doktoratu podsumowuje swojeżycie i nie jest ono tak dobrze przeżyte, jakby tego sobie życzył. Profesorowi niepozostało już dużo czasu nim wyruszy w kolejną podróż.Własne „Ja”Za osobę, która upowszechniła termin „tożsamość” w języku naukhumanistycznych, socjologicznych i psychologii uważa się Erika H. Eriksona. 7575 Jerzy Bardziej, Zakorzenienie i alternacja: Tożsamość jednostki w społeczeństwie tradycyjnym inowoczesnym, [w:] Tożsamość i jej przemiany a kultura, red. Piotr K. Oleś, Anna Batory, wyd. KUL2008, str.215.63