Nr 318, grudzień 1980 - Znak

ZDARZENIA - K S I ~2K I - l U DZIEK siq zk~ Domanskiego czyta s i~ jak pierwszq cz~sc "serialu", ktorem'llnie towarzyszy zapowiedz dalszego ciqgu. Mysl~, ze wspolnymzadaniem filozofow polskich jest nam6wic go, zeby "wykonalsiebie jako przedmiot" wiedzy 0 dziejach metafilozofii w czasachnowoZytnych po Renesansie. Musi to zrobic ten sam czlowiek, gdyzwiedza historyczno-filozoficzna jest tu niewystarczajqca, potrzebnyjest jeszcze warsztat, ktOrego Autor jest posiadaczem, a ktory pozwolUbymu pokazac n ie tylko dalsze losy samego poj~a filozofii,ale takZe jego ir6dla i filiacje ; umozliwilby tez wyikorzystanie nabytej"ars" do ujawniania metafilozoficznej postawy tam, gdzie niezostala expresse wyraiona. ZaloZywszy, ze Autor by~by gotow toZyczenie spelnic, trzeba by mu jeszcze zaproponowac, zeby ofiarowalpolskiemu czytelnikowi jednq nOWq ks iqZk~, w kt6rej wykorzystamat erial erudycyjny i tresciowy z tej juz istniejqcej, i p6jdziedalej. Albowiem w obecnej postaci jest ona szerszemu czytelnikowiniedo st~na nie tylko ze wzg l~du na minimalny nakladi formalne nieistnienie. Pisana jest j ~zyki em bardzo trudnym, skladniowonienagannym, ale prowadzqcym do t ak iego stylu dkresowego,ktory wprowadzajqc mnogo.sc r OZnych dystynkcji w trosce 0 ac1ekwatnerozlozenie ak centow znacznie utrudnia lektur~ . Bylo to mo­Ze niezb~dne dla wyrazenia tak bogatej tre.sci na stosunkowo niewielustronach (czasopisma!) oraz dla umotywowania w pelni precyzyjnegotez nowych, n ietypowych, cz~ sto r02JbieZnych z obiegowymi.Ale bogactwo myslowe ksiqzki, jej temat , pobudzajqca silarefl~ji A'lltora - to wszystko. sprawia, ze powinna trafic (wrazz dalszym ciqgiem oraz z tytulem i nazwiskiem Autora n a okladce)nie tYlko do filozof6w, ale do. kazdego. czytelnika, ktory niezaleinieod swojego zawodu uprawia lektury filozoficzne czy uczestniczyw filozoficznych lkonwentyklach.l011 Nasuwa sIll tu jeszcze jedna sugestia, kt6r'l ~wladomle formulujll w przyplsle,po prostu 1 tylko jako p otencjalna czytelruczk a tel ewent ualnej ksl~tkl. o tosam Autor duto mlejsca p o§wlllcll w om awlanej pracy " praktycyzmowl tnologlcznemu"omawlaj!\c erudycyjno-etyczny Ideal bonae lttterae, a w kslqt ce 0 Erazmlezanallzowal to pojllc1e jak o afektywne dowa rto~c1owanle wledzy (..mowawlzerunklem ludzklego ducha"). My§lll, te czytelnlk odru6s1by wlelk!\ korz y~ t,gdyby jakle§ pojllcle 0 t ilozoflC"ZIlych tre§c1ach wlelklej llteratury plllknej wyrobllsoble na podstawle relacjl uczonego, oparlej na rzetelnym warsztac1e hlsloryczno­-filozof!cznym, zamlast na pseudo-f!lozoflcznej odmi arue krytykl llteracklej. NaprzykJad p ok azarue - przez h1storyka fllozom wla§n!e - tllozoflcznego tadunkuBoskte, KomedU czy dzlela Szekspira byloby szczeg61rue coone, jako t e llteraturastanowl, najwyraWej W opln11 samego Autora, integralny skJadnllc f!lozofowanJa;to Sill jut przec1et zacZlllo w klasycznej traged!1 w Grecji, I tam tet narodzlto sl~p ojllc1e traglzmu jako wstllpnego szczebla ..katharsis", ta za§ idea z kole! pozostalaobecna w ontologlcznej warstwle chrze§cljal\stwa.1692