Yuval Noah Harari - Homo Deus Yarının Kısa Bir Tarihi (1)

sorunun kökeninde, evcil hayvanların vahşi atalarından miras
aldıkları pek çok fiziksel, duygusal ve sosyal ihtiyacın insan
çiftliklerinde hiçbir işe yaramaması yatıyor. Çiftçiler hiçbir
ekonomik riske girmeden bu ihtiyaçları görmezden gelebiliyor.
Hayvanları minik kafeslere tıkıp boynuz ve kulaklarını kesiyor
yavruları annelerinden ayırıyorlar. Istırap içindeki hayvanlarsa
yaşamaya ve üremeye devam ediyor.
Bu düzen doğal seçilimin en temel kuralıyla çelişmiyor mu?
Evrim teorisi tüm içgüdü, istek ve duyguların sadece hayatta
kalma ve üreme amacıyla evrimleştiğini iddia ediyor, öyleyse
çiftlik hayvanlarının sürekli üremesi, tüm gerçek ihtiyaçlarının
karşılandığını göstermez mi? Bir ineğin hayatta kalması ya da
üremesi için gerçekten ihtiyaç duymadığı bir “ihtiyacı” nasıl
olabilir?
Tüm içgüdü, istek ve duyguların hayatta kalma ve üremenin
evrimsel baskılarını yönetmek için şekillendiği kesinlikle
doğrudur. Ancak bu baskılar bir anda ortadan kalksa bile onları
şekillendiren içgüdü, istek ve duygular beraberinde hemen yok
olmazlar. En azından aniden yok olmazlar. Artık hayatta
kalmak ve üremek için işlevsel olmasalar da hayvanın öznel
deneyimini biçimlendirmeye devam ederler. Hem hayvanlar
hem de insanlar için seçilimin baskılarını neredeyse bir gecede
değiştiren tarım fiziksel, duygusal ve sosyal ihtiyaçları
değiştiremedi. Evrim tabii ki hiçbir zaman yerinde saymıyor ve