Yuval Noah Harari - Homo Deus Yarının Kısa Bir Tarihi (1)

liberal sanatçılar gibi sıradan askerlerin deneyimlerini
kutsadığının altını çizmek gerek. Aslına bakarsanız Hitler’in
siyasi kariyeri 20. yüzyıl siyasi tarihinde sıradan insanların
kişisel deneyimlerine değinen muazzam bir otoritenin en iyi
örneği sayılabilir. Hitler rütbeli bir asker değildi, dört yıllık
savaş boyunca bir onbaşıdan daha yetkili olmamıştı. Resmi bir
eğitimi, mesleki bir becerisi ve hiçbir siyasi geçmişi yoktu. Ne
başarılı bir işadamı ne de başarılı bir sendikacıydı, yüksek
mevkilerde arkadaşları olmadığı gibi parası da yoktu. Hatta
Alman vatandaşlığı bile yoktu, beş kuruşsuz bir göçmendi.
Alman seçmenlere seslenen ve onların güvenini isteyen
Hitler’in tek ama güçlü bir savı vardı: Siperlerdeki deneyim
hiçbir üniversitede, karargahta ya da bakanlıkta öğrenilemezdi.
İnsanlar Hitler’i kendilerine yakın buldukları için destekleyip
oy verdiler. Hepsi dünyanın vahşi bir orman olduğuna
inanıyordu, bizi öldürmeyen güçlendirirdi, değil mi?
Liberalizm her insan topluluğunun özgün deneyimlerini
korumak adına milliyetçiliğin daha ılımlı versiyonlarıyla
hemhal olurken, Hitler gibi evrimsel hümanistler belirli
milletleri insanlığın gelişiminin lokomotifi olarak belirleyip bu
milletlerin yollarına çıkan herkesi ezip geçmesi hatta yok
etmesi gerektiğine kanaat getirdi. Hitler ve Nazilerin evrimsel
hümanizmin sadece tek bir radikal kanadını temsil ettiğini
unutmamak gerekir. Stalin’in gulagları nasıl her sosyalist