You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ἐκεῖνο τό διάστημα, ἡ Ἑλληνική σύνταξις εἶχε μίαν δεκαπεντάλεπτον<br />
ἐκπομπήν τό πρωΐ καί ἕξι ἡμίωρες ἀπογευματινές καί βραδινές.<br />
Ἡ τελευταία ἐτελείωνε 00:30΄. Οἱ ἐγγραφές τῶν ἐκπομπῶν εἰς<br />
μαγνητοταινίαν, ἐτελείωναν συνήθως 22:30’. Ὁπότε, κάποιος ἀπό<br />
τούς ἐκφωνητές, διά κάθε ἐνδεχόμενον, ἔμενε «ὑπηρεσιακός». Τούς<br />
ὑπηρεσιακούς ἐκφωνητές, ὅλων τῶν συντάξεων, τούς ἐπεβίβαζαν εἰς<br />
αὐτοκίνητα τοῦ σταθμοῦ καί μετά τό πέρας τῶν ἐκπομπῶν, τούς<br />
μετέφεραν κατ’ οἶκον.<br />
Ἀξίζει νά ὑπογραμμίσω, ὅτι ὁ «ἔλεγχος» ἦτο διπλός: ὁ πρῶτος,<br />
κατά τήν διάρκειαν τῆς ἐγγραφῆς, ὅταν ἡ ἁρμοδία ἤ ὁ ἁρμόδιος<br />
συντάκτης παρακολουθοῦσαν τό ρωσικόν κείμενον, τήν στιγμήν τῆς<br />
ἀναγνώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ. Ὁ δεύτερος, γινόταν εἰς τό στούντιο<br />
μεταδόσεως, ὅπου ὑπῆρχε «ἐλεγκτής», ὁ ὁποῖος ἐπαναλάμβανε τήν<br />
ἐργασίαν τοῦ συντάκτου ἐγγραφῆς καί εἶχε τό δικαίωμα, ἄν ἀντιλαμβανόταν<br />
κάποιαν «παράλειψιν», ἀκόμα καί νά σταματήση τήν ροήν<br />
τῆς ἐκπομπῆς… Ἕνας ἀπό τούς «ἐλεγκτές», ἦτο ὁ Α. Σενκιέβιτς.<br />
Ἐκεῖνο τό βράδυ, ἔφυγα μετά τό πέρας τῶν ἐγγραφῶν, ὁπότε<br />
ἐπερίμενα εἰς τήν στάσιν τοῦ τρόλεϊ, διά νά μεταβῶ εἰς τήν οἰκίαν<br />
μου. Ἡ μητέρα μου μέ εἶχε εἰδοποιήσει πώς θά ἔμενε εἰς τήν θείαν<br />
Ταμάρα. Εἰς τήν στάσιν ἐπερίμεναν 4-5 ἄτομα, μεταξύ τῶν ὁποίων<br />
καί ἕνας νεαρός τῆς ἡλικίας μου, μικροῦ ἀναστήματος, ἀλλά ἀθλητικός.<br />
Περιμένοντας τό τρόλεϊ, μέ ἐπλησίασε καί ἄρχισε νά συζητᾶ μαζί<br />
μου. Ἔμαθα ὅ,τι ἦτο ἠθοποιός θεάτρου, πώς την οἰκίαν του τήν<br />
ἐπισκεύαζαν καί ἔμενε προσωρινῶς εἰς μίαν θείαν του, εἰς τήν Κράσναγια<br />
Πρέσνια. Βλέποντας ὅτι ἡ ὥρα περνοῦσε καί τό τρόλεϊ δέν<br />
φαινόταν, μοῦ ἐπρότεινε νά πᾶμε πεζοπορία. Ὁ καιρός ἦτο καλός καί<br />
ἡ ἀπόστασις δέν ἦτο μεγάλη. Φθάνοντας κοντά εἰς τό Σοῦπερ μάρκετ<br />
τῆς συνοικίας, πού ἦτο πολύ κοντά εἰς τήν οἰκίαν μου, μέ παρεκάλεσε<br />
νά τοῦ ἐπιτρέψω νά περάση τήν νύκταν εἰς τό δωμάτιον πού ἐνοικίαζα,<br />
ἐπειδή ἦτο πλέον ἀργά καί δέν ἤθελε νά ἀνησυχήση τήν θείαν<br />
του. Ἡ συμπεριφορά του ἦτο ἄμεμπτος, τό θέατρο ἦτο μία ἀπό τίς<br />
ἀδυναμίες μου καί ἡ συζήτησίς μας γύρω ἀπό τό θέατρον ἐνδιαφέρουσα.<br />
Ἐδέχθην νά τόν φιλοξενήσω. Φθάσαμε εἰς τήν οἰκίαν μου,<br />
ἤπιαμε ἀπό ἕνα ποτηράκι κονιάκ καί τοῦ ἔστρωσα νά κοιμηθῆ εἰς τό<br />
κρεβάτι τῆς μητρός μου.<br />
Ὅταν ἄρχισε νά παραπονῆται ὅτι κρύωνε, τοῦ ἔδωσα καί τήν δικήν<br />
μου κουβέρταν, ἐνῶ ἐγώ σκεπαζόμουν μόνον μέ ἕνα σεντόνι.<br />
118