You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Κατά τήν κατοχήν, τά παιδιά, λόγω κακῆς διατροφῆς, καθιερώθη<br />
νά ἐγγράφονται εἰς τήν πρώτην τάξιν μετά τήν συμπλήρωσιν τοῦ ὀγδόου<br />
ἔτους τῆς ἡλικίας τους. Αὐτό, βεβαίως, δέν ἴσχυε διά τά ἰδιωτικά.<br />
Εἰς τόν Ταῦρον, ὅπου διαμέναμε τότε, ὑπῆρχε τό πολύ καλόν<br />
ἰδιωτικόν σχολεῖον «Καρασταμάτη». Ἔχοντας κάποιαν σχετικήν οἰκονομικήν<br />
ἄνεσιν, ἡ ἀδελφή μου ἐνεγράφθη κλείνοντας τό ἕβδομον<br />
ἔτος τῆς ἡλικίας της, ἐνῶ ἐμέναν, λόγω τῆς ἀνέτου ἀναγνώσεως καί<br />
τῶν ἐγκυκλοπαιδικῶν γνώσεων, πού εἶχα ἀποκτήσει, ἔχοντας ἤδη<br />
διαβάσει ἀρκετά βιβλία, τά περισσότερα διά τούς ἥρωες τοῦ 1821, μέ<br />
ἐνέγραψαν τό ἑπόμενον ἔτος, πού ἔκλεισα τό ἕκτον ἔτος τῆς ζωῆς<br />
μου. Ἡ ζωή τῶν ἡρώων τοῦ 1821, εἶχεν εὐεργετικές ἐπιδράσεις καί<br />
εἰς τήν διαμόρφωσιν τοῦ χαρακτῆρος μου. Πρώτον, ἀπέβαλα τό<br />
συναίσθημα τοῦ φόβου καί, δεύτερον, ἡ στωϊκότης τόσον τοῦ Ἀθανασίου<br />
Διάκου, ὅσον καί τοῦ Κατσαντώνη, συνέβαλαν, ὥστε νά ὑπομένω<br />
τόν σωματικόν πόνον. Δέν σημαίνει ὅ,τι δέν πονῶ, ἀλλά ποτέ<br />
δέν γογγύζω.<br />
Τόν χειμώναν τοῦ 1943, ὁ πατήρ μου ἐνοικίασεν ἕνα κατάστημα<br />
εἰς τήν Πλάκαν καί, συντόμως, ἕνα διαμέρισμα δίπλα. Οὕτως, ἔγινα<br />
«Πλακιώτης!»<br />
Ἡ ὁδός Ὑπατίας, ἄν καί εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῶν Ἀθηνῶν<br />
(πίσω ἀπό τόν Ναόν τῆς Μητροπόλεως) δέν εἶναι περαστικός, ὁπότε<br />
ἡ ἐργασία τοῦ πατρός μου, ἐξηρτάτο ἀπό τήν «πελατείαν».<br />
Διαγωνίως ἀπέναντι ἀπό τήν οἰκίαν μας, διέμενε εἰς<br />
πολυκατοικίαν ὁ πολιτικός Γεώργιος Σιδέρης, ὁ ὁποῖος<br />
ἐξελέγη βουλευτής τοῦ Νομοῦ Καρδίτσης μέ τό Κόμμα<br />
τῶν Φιλελευθέρων, τό 1922. Τήν περίοδον 1922-<br />
1923, εἰς τήν κυβέρνησιν Στυλιανοῦ Γονατᾶ, ἦτο<br />
Ὑπουργός Γεωργίας καί τό 1930, μέ τήν κυβέρνησιν<br />
Ἐλευθερίου Βενιζέλου, Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν. Εἰς<br />
τήν κυβέρνησιν Ν. Πλαστήρα, 3 Ἰανουαρίου μέ 8 Ἀπριλίου 1945, ὁ Γ.<br />
Σιδέρης ἦτο Ὑπουργός Οἰκονομικῶν καί 2 μέ 8 Ἀπριλίου 1945 (ἡμέραν<br />
τοῦ θανάτου του), ἦτο Ὑπουργός Ἄνευ Χαρτοφυλακίου.<br />
Μίαν ἡμέραν, αὐτός ὁ ἐξαίρετος ἄνθρωπος, στηριζόμενος εἰς τό<br />
μπαστουνάκι του, ἔρχεται εἰς τό μαγαζί τοῦ πατρός μου καί τοῦ<br />
λέει:«Ξέρεις, διατί ἦλθα νά σέ δῶ; Κοιμᾶμαι προκεχωρημένην ὥραν<br />
καί βλέπω τό καταστημά σου φωτισμένον. Ὅτι ὥρα καί ἄν ἐγερθῶ το<br />
πρωΐ, πάλι βλέπω εἰς τό κατάστημά σου τό φῶς ἀναμμένον!..<br />
32
Change language