36 ΕΤΗ ΜΕΤΑΞΥ ΕΣΣΔ & ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟΥ

μαχητές τοῦ ΕΛΑΣ, ἠναγκάσθη νά καταφύγη εἰς τήν ἀλβανικήν πόλιν
Ρούμπικ καί κατόπιν, εἰς τήν πόλιν τῆς Βοεβόντινα Μποῦλκες.
Ὁ Α. Πάρνης εἰς τό Γενικό Ἀρχηγεῖον Τό τακτικό φύλλον τοῦ περιοδικοῦ
τοῦ ΔΣ Πρέσπες, 1948. Ἀγκανιόκ, εἰς τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη
τό ἔργον του: Ἡ καρδιά τῆς Ἑλλάδας.
Εἰς τήν οὐσίαν, ἐκεῖ ἄρχισε ἡ θεατρική καί λογοτεχνική του
καριέρα, δημιουργώντας μέ ὁμοϊδεάτες του καλλιτέχνας, τό Θέατρον
τοῦ πρόσφυγος Ἕλληνος μαχητοῦ.
Ὁ Α. Πάρνης ἔγραψε δεκάδες θεατρικά ἔργα, παίρνοντας μέρος
εἰς τάς παραστάσεις καί ὡς ἠθοποιός. Ἀνάμεσα εἰς αὐτά τά ἔργα ἦτο
καί τό μονόπρακτον «Τελευταία νύχτα», ἀφιερωμένο εἰς τά «Δεκεμβριανά»
καί, ἀργότερον, τό ἔργον «Ὁ γκρεμός», εἰς τέσσαρας πράξεις,
εἰς τό ὁποῖον περιέγραφε τίς διώξεις τῶν δημοκρατῶν, ἐξ αἰτίας
τῆς ἐπεμβάσεως τῶν Ἄγγλων. Αὐτό τό ἔργον εἶχε μεταφρασθεῖ εἰς τά
σερβοκροατικά, διά νά ἀνεβῆ σέ θέατρο τοῦ Ζάγκρεμπ, ὅμως ἐξ
αἰτίας τῆς διενέξεως Τίτο-Στάλιν, εἶναι ἄγνωστη ἡ μοίρα τοῦ ἔργου…
Ὄντας ἀκόμα φοιτητής εἰς τήν ΕΣΣΔ, δίνει ἕνα λαμπρό δεῖγμα τοῦ
ταλέντου του καί ἡ συλλογή ποιημάτων του μέ τόν τίτλον: Ἡ καρδιά
τῆς Ἑλλάδας, βγαίνει εἰς τό φῶς, ἀπό τό ἐκδοτικόν Ἀγκανιόκ, εἰς 150
χιλιάδες ἀντίτυπα. Ἡ Μεγάλη Σοβιετική Ἐγκυκλοπαίδεια δημοσιεύει
τήν βιογραφίαν του μέ τήν ὑπογραφή τοῦ γνωστοῦ ποιητοῦ Κωνσταντίν
Σίμονωφ. Τό ἐπικόν ποίημά του «Ὁ θρύλος τοῦ Μπελογιάννη»
τό 1954 ἐδημοσιεύθη εἰς τό περιοδικόν Νόβυϊ Μίρ καί τό 1955,
161