You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
καί ὁ Ἀντώνης Γιαννίδης, πρώην ἠθοποιός τοῦ Βασιλικοῦ θεάτρου.<br />
Τόν εἶχαν ὁρίσει καλλιτεχνικόν ὑπεύθυνον καί εἰςτό βαγόνι του εἶχαν<br />
στοιβάξει διάφορα μουσικά ὄργανα… Βεβαίως, δέν ἦσαν τοῦ «κουτιοῦ»!<br />
Ἀπό τά ἀκορντεόν καί τά «μπαγιᾶν» (ρωσικό εἶδος ἀκορντεόν)<br />
ὅλο καί ἔλλειπαν κάποια πλῆκτρα, ἀπό κιθάρες καί ἄλλα ἔγχορδα, κάποιες<br />
χορδές… Ὁ Α. Γιαννίδης, ἐξαπλωμένος εἰς τό προχειροφιαγμένον<br />
ράφι του (βεβαίως, πρίν δέν ὑπῆρχαν ράφια, ἐπειδή σέ πολλά<br />
ἀπό αὐτά τά βαγόνια ἦτο ἀναγραμμένον: 10 ἄλογα…), ἀναλογιζόταν<br />
ποῦ ἦτο καί ποῦ εὑρέθη… Τό ὀνειροπόλημά του διεκόπη ἀπό κάτι<br />
ἰσχυρούς, παράξενους καί παράφωνους ἤχους. Ἐτινάχθη ὡς ἐλατήριον,<br />
ἀνακάθισε και τό ὀργισμένον του βλέμμα ἔπεσε ἐπάνω σέ μερικούς<br />
«συνταξιδιῶτες», οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦσαν νά ξεχασθοῦν, πιό<br />
πεζά ἀπό ἐκεῖνον, γρατζουνίζοντας τά ἔγχορδα, καθώς ἐπίσης φυσώντας<br />
καί ξεφυσώντας τά πνευστά… Ὁ Α. Γιαννίδης, ἐμφανῶς ἐνοχλημένος,<br />
τούς ἐρωτά: «Τί κάνετε, ρέ παιδιά;»<br />
Ἡ ἀπάντησις, ἐκέντρισε ἰσχυροτέρως τά νεῦρα του: «Παίζουμε!»<br />
– «Τί παίζετε, ρέ παιδιά, ἀφοῦ δέν ἔχετε ἰδέαν;»<br />
– «Μαθαίνουμε, σύντροφε! Ἐμεῖς, δέν εἴχαμε λεφτά, ὅπως τούς<br />
«μπουρζουάδες» καί, ὕστερα, πολεμούσαμε γιά τήν λευτεριά…»<br />
Τά πράγματα ἔπαιρναν ἄσχημην τροπήν, ἐπειδή οἱ «σύντροφοι»<br />
ἔδιδαν πολιτικήν χροιάν εἰς τό ἐπεισόδιον… Ὁ Α. Γιαννίδης ἠναγκάσθη<br />
νά «δώση τόπον στήν ὀργήν!..» Ξάπλωσε πάλιν εἰς τό ράφι του<br />
καί ἐβυθίσθη εἰς τάς σκέψεις του. Οἱ «σύντροφοι» ὅμως, τό βιολί<br />
τους… Αὐτήν τήν φορά, ξέφρενος παντελῶς, ὁ Α. Γιαννίδης ἐτινάχθη<br />
ἐπάνω, ἐπήδησε κάτω ἀπό τό ράφι καί τό βλέμμα του, βλέμμα ἑνός<br />
ἀνθρώπου εἰς τά πρόθυρα τρέλας, ἔπεσεν εἰς μίαν γωνίαν τοῦ βαγονιοῦ,<br />
ὅπου ἦτο παρατημένο τό καζάνι, μέ τό ὁποῖο τούς εἶχαν φέρει<br />
τό φαγητό. Ἅρπαξε τήν κουτάλα καί ἄρχισε νά κτυπᾶ τά τοιχώματα<br />
τοῦ καζανιοῦ μέ λύσσα! Οἱ «σύντροφοι», ξεκουφιασμένοι, ἐσταμάτησαν<br />
τήν «ἐνασχόλησιν… μέ τήν μουσικήν» καί, σαστισμένοι, ἐρώτησαν:<br />
«Τί κάνεις, σύντροφε;»<br />
– «Μαθαίνω, … τήν Παναγίαν σας! Μαθαίνω…»<br />
Ποῖα ἦτο ἡ μοίρα τῶν μαχητῶν τοῦ «Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ» εἰς<br />
τόν σοβιετικόν παράδεισον; Μά, ἴδια μέ τῶν σοβιετικῶν πολιτῶν. Κατ’<br />
ἀρχήν ζοῦσαν σέ «γκέτο», ὡς στρατιῶτες. Συντεταγμένοι ἐπήγαιναν<br />
διά φαγητόν, συντεταγμένοι ἐπέστρεφαν εἰς τά καταλύματα…<br />
72
Change language