You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ἀπό τότε, ἐγώ κι οἱ φίλοι μου, περίεργοι καί ἀργόσχολοι συνταξιοῦχοι,<br />
συνεχίζει τήν ἀφήγησιν ἕνας ἄλλος ἀντιστασιακός, ὁ Χαράλαμπος<br />
Ρούπας, ἀρχίσαμε νά ψάχνουμε στά παραδοσιακά ταβερνάκια<br />
καί καφενεῖα τῆς Πλάκας, μήπως βροῦμε κάποιο γεροντάκι, νά<br />
μᾶς ἔλεγε κάτι σχετικό. Ὅλοι γνωρίζανε τό περιστατικό, ἀλλά μᾶς<br />
ἔλεγαν: «ἄκουσα… μοῦ εἴπανε…», δηλαδή, αὐτά πού γνωρίζαμε κι<br />
ἐμεῖς. Τελικά, ψάχνοντας καί κάνοντας μέ ὑπομονή τήν ἔρευνά μας,<br />
βρήκαμε μιά γριούλα καί μᾶς εἶπε: «Πηγαίνετε κάτω στοῦ Μακρυγιάννη<br />
– μᾶς ἔδωσε τήν διεύθυνση – κι ἐκεῖ ζεῖ ἕνας πρώην τσαγκάρης.<br />
Αὐτός εἶναι ὁ γιός τοῦ παγοπώλη, πού μέ τό καροτσάκι του<br />
πῆρε τόν νεκρό στρατιώτη καί τόν πῆγε στό Α΄ Νεκροταφεῖο, ὅπου<br />
τόν ἔθαψε».<br />
Τελικά, συναντήσαμε τόν γερο-τσαγκάρη. Δυσκολευτήκαμε<br />
ὅμως, νά τοῦ δώσουμε νά καταλάβη, τί θέλαμε νά μᾶς πῆ, γιατί οὔτε<br />
ἄκουγε, οὔτε κι ἔβλεπε καλά. Τελικά, συγκινημένος, μᾶς εἶπε:«Ἐκείνη<br />
τήν ἡμέρα εἴχαμε κλειστεῖ στά σπίτια μας, ὅπως κι ὅλη ἡ Ἀθήνα. Ἐγώ<br />
τότε ἤμουνα 16 ἐτῶν. Ἀκούσαμε στόν δρόμο μιά γριά, πού στρίγκλιζε.<br />
Πεταχτήκαμε τότε στόν δρόμο δυό-τρεῖς, γιά νά δοῦμε τί συμβαίνει<br />
καί τότε… εἴδαμε τό τραγικό θέαμα. Ἕνα χιλιοστραπατσαρισμένο<br />
πτῶμα, ντυμένο στό χακί καί μιά σημαία γύρω του ματωμένη. Χαρτιά,<br />
πορτοφόλι κλπ., δέν βρέθηκαν πάνω του, ἐκτός ἀπό ἕνα δελτάριο,<br />
πού ἔγραφε τό ὄνομά του. Τό δελτάριο τό κράτησε ἕνας φίλος<br />
τοῦ πατέρα μου. Ἐπειδή ὁ πατέρας κι ἐγώ μοιράζαμε κολῶνες πάγου<br />
στά σπίτια, εἴχαμε ἕνα καρότσι. Τό ἔβαλαν τό παλληκάρι μέσα, μαζί<br />
μέ τήν σημαία, τό σκέπασαν μέ μιά κουβέρτα καί τό πῆγαν, μαζί μέ<br />
τόν φίλο του στό Νεκροταφεῖο, νά τό θάψουν. Ἐκεῖ βρῆκαν ἕναν<br />
παπά καί τοῦ εἶπαν, τί εἶχε συμβεῖ. Αὐτός τούς πῆγε σ’ ἕναν ἀνοικτό<br />
τάφο, τύλιξαν τό παλληκάρι μέ ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπό τήν σημαία,<br />
εἶπε δύο-τρία λόγια ὁ παπάς καί τό παράχωσαν.<br />
Ἐκεῖνο ὅμως, πού πρέπει νά σᾶς τονίσω εἶναι, πώς πρίν νυχτώση,<br />
αὐτό τό τραγικό περιστατικό, ἀπό στόμα σέ στόμα, τό εἶχε μάθει ὅλη<br />
ἡ Ἀθήνα. Ὁ πατέρας μου φοβήθηκε καί δέν μέ πῆρε μαζί του στό<br />
Νεκροταφεῖο. Ἄν πήγαινα κι ἐγώ τότε, θά σᾶς ὑπέδειχνα, ποῦ ἀκριβῶς<br />
εἶναι παραχωμένο τό παλληκάρι. Τόν πατέρα μου τόν ἔχασα τόν<br />
Ἰανουάριο τοῦ 1942, στήν μεγάλη πείνα.<br />
Ὅση ὥρα μᾶς ἀφηγεῖτο ὅλα αὐτά, τό γεροντάκι ἔτρεμε καί ἦταν<br />
δακρυσμένο. Ὅταν τόν ρωτήσαμε, γιατί ἄφησε τόσα χρόνια γιά νά<br />
48
Change language