Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΠΑΡΙΣΟΒΝΑ ΣΙΚ<br />
Αὐτό τό κεφάλαιον, τό ἀφιερωμένον εἰς τήν δασκάλαν μου φωνητικῆς<br />
Νατάλια Μπαρίσοβνα Σῖκ, ἀγαπητέ ἀναγνώστη, θά τό ἀρχίσω<br />
μέ μίαν ἀναδρομήν εἰς τό παρελθόν. Μεταξύ τῶν θαυμασίων καθηγητῶν<br />
τοῦ Α΄ Προτύπου Γυμνασίου Ἀρρένων Ἀθηνῶν, ἦτο καί ἡ ἀείμνηστος<br />
Ἰσμήνη Κασελίδου, ἡ ὁποία ἐδίδασκε τό μάθημα τῆς Ὠδικῆς.<br />
Αὐτό τό μάθημα εἰς τήν ἐποχήν μας, εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀρχαιότηταν,<br />
θεωρεῖται Β΄ κατηγορίας, ὅπως καί τό μάθημα τῶν Τεχνικῶν,<br />
ἐπειδή ὅλα εἶναι ὑπεταγμένα εἰς τήν τεχνολογίαν, δηλαδή, εἰς τόν<br />
ὑλικόν τομέαν τοῦ καταναλωτικοῦ βίου μας καί ὅλα, ὅσα συνδέονται<br />
μέ τό πνευματικόν τμῆμα, ἔχουν περάσει εἰς δευτέραν μοίραν ἤ, καλλίτερον,<br />
ἐθάβησαν! Οὕτως, οἱ περισσότεροι καθηγητές τῆς Ὠδικῆς,<br />
περιορίζονταν νά λένε δύο λόγια περί μουσικῆς καί, ἀκόμα καί εἰς τό<br />
Γυμνάσιον, νά μᾶς μαθαίνουν «πρακτικῶς», μερικούς ὕμνους ἤ τραγούδια…<br />
Εἰς τά πρῶτα μαθήματα τῆς Ι. Κασελίδου ἔλειπα, λόγω<br />
γρίππης. Τήν εὐχάριστην ἔκπληξιν τήν ἐδοκίμασα, ὅταν ὁ φίλος καί<br />
συμμαθητής μου Δ. Κοτζιᾶς, ὁ ὁποῖος μέ ἐπισκεπτόταν ἀνελλιπῶς<br />
καθημερινῶς, μαζί μέ ἄλλα μαθήματα, μοῦ ἔφερε καί τά πρῶτα μαθήματα<br />
τῆς Ι. Κασελίδου. Εἰς ἀντίθεσιν μέ τούς συναδέλφους της, ἐκείνη<br />
ἐδίδασκε σολφέζ καί ἁρμονίαν. Θυμᾶμαι, πώς ὁ Δ. Κοτζιᾶς μοῦ<br />
ἔφερε τίς πρῶτες μουσικές κλίμακες! Ὅταν τίς καθαροαντέγραψα,<br />
ἀνακάλυψα κάποιαν σχέσιν μεταξύ των καί, μέ βάσιν τήν διαπίστωσίν<br />
μου, ἔγραψα προχείρως τίς ὑπόλοιπες. Μετά τήν ἀνάρρωσίν μου,<br />
ἔδειξα εἰς τήν καθηγήτριάν μας τίς κλίμακες, πού εἶχα γράψει εἰς τό<br />
πρόχειρον. Ἀμέσως μέ ἐρώτησεν, ἀπό ποῦ τίς ἀντέγραψα. Τῆς εἶπα<br />
μέ ποίαν σκέψιν τίς ἔγραψα. Τότε, ἐκείνη μοῦ εἶπε: «Τό σκεπτικόν<br />
σου, ὅπως καί οἱ κλίμακες, εἶναι ὀρθόν! Ἄν, λοιπόν, ἡ φωνή σου καί<br />
τό «αὐτί» σου, θά εἶναι τό ἴδιον ὀρθά, θά τά πᾶμε πολύ καλά οἱ δύο<br />
μας!»<br />
Πιάνο, δυστυχῶς, δέν διέθετε τό Γυμνάσιόν μας. Εἰς τίς πρόβες,<br />
μᾶς συνόδευε ἕνας συμμαθητής μας ἀπό μεγαλυτέραν τάξιν, ὁ ὁποῖος<br />
μάθαινε βιολί. Χάριν τῶν προσπαθειῶν τῆς Ι. Κασελίδου, ἡ χορωδία<br />
τοῦ Γυμνασίου μας, μέ τήν ἐπωνυμίαν «Ἀπόλλων», ἦτο ἡ καλλίτερη.<br />
Ἀπεδείχθη, ὅ,τι καί ἡ φωνή μου καί τό αὐτί μου, ἦσαν ὀρθά. Δυστυχῶς,<br />
τό ἑπόμενον ἔτος μετέθεσαν τήν καθηγήτριάν μας εἰς ἄλλον<br />
Γυμνάσιον καί οὕτως χάσαμε τήν εὐκαιρίαν νά μάθουμε καί ἁρμονίαν,<br />
215
Change language