36 ΕΤΗ ΜΕΤΑΞΥ ΕΣΣΔ & ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟΥ

κάτω. Ἐπιστρέψαμε εἰς τό διαμέρισμα τῆς μητέρας τῆς Ζήνας, διά τό
γεῦμα. Μέ τόν φτωχικόν προϋπολογισμόν, εἶχε ἀγοράσει μία πάπια,
διά τό κύριον καί μοναδικόν πιάτο, ἕνα μπουκάλι σοβιετικήν σαμπάνιαν,
μοναδική πολυτέλεια τοῦ «Γαμηλίου γεύματος» καί, ἀντί τούρτας,
μερικά σοκολατάκια διά τό τσάϊ…
Μετά τό γεῦμα ἐπιστρέψαμε ὅλοι μαζί εἰς τήν Μόσχαν καί κατόπιν
καθένας εἰς τήν κατοικίαν του. Ἀκόμα καί τό φτωχικό μας δωμάτιον,
εἶχε ἑορταστικήν ὄψιν: τίς δύο βαλίτσες-τραπέζι, τίς εἶχα καλύψει
μέ ἕνα κεντητό μικρό τραπεζομάνδηλον, ἀπό τήν ἑλληνικήν μου
«προίκαν» καί εἰς τό μέσον, ἦτο τοποθετημένον ἕνα βάζο μέ νωπά,
ἄλικα τριαντάφυλλα, πού ἔδιδαν μίαν εὐχάριστην νόταν.
3 Ἀπριλίου 1963 Ἡ Ζήνα εἰς βρεφικήν ἡλικίαν
Ὑπογράφοντας εἰς τό βιβλίον μέ τούς γονεῖς της. Ὁ πατέρας,
καταχωρήσεως γάμων.
δεν ἔζησε ὡς τόν γάμον της.
Ὁ Α. Μουσούρης
φίλος ἀξέχαστος.
Ἡ Ἰβέτα μέ τήν Ζήνα
εἰς ἕνα ἀπό τά στούντιο.
Ἡ φτώχια μας, γινόταν πιό ἀνεκτή, λόγω πλουσίων αἰσθημάτων,
αἰσιόδοξων σχεδίων διά τό μέλλον, μαχητικοῦ πνεύματος, ἐπιμονῆς
καί ὑπομονῆς! Οὕτως, ἀρχίσαμε τήν ζωήν μας. Δέν εἴχαμε ἔπιπλα, ἀλλά
καί τά λιγοστά ὑπάρχοντά μας, χωροῦσαν εἰς τίς βαλίτσες. Τά
πρῶτα, ἀπρόσμενα χρήματα, ἦλθαν ἀπό τόν θεῖον Ἀλέξανδρον: ἐπιταγή
40 ρουβλίων, ὡς γαμήλιον δῶρο. Ἐπῆγα ἀμέσως καί τά ἔδωσα
188