Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Μόλις τελειώσαμε τήν βάρδιαν, ἡ Βέρα, ὡσάν νά μήν προηγήθησαν<br />
τά ὅσα περιέγραψα, ἐπέμενε νά πᾶμε εἰς τό διαμέρισμά της. Τήν<br />
εὐχαρίστησα καί ἔφυγα. Ἔφυγα ποῦ; Ὅλην τήν νύκταν «Περπατοῦσα<br />
ξένοιαστος, ἀνά τήν Μόσχαν», ὅπως ἔλεγε ἕνα δημοφιλές τραγούδι<br />
τῆς ἐποχῆς. Ἀλλά ἐκεῖνο τό τραγούδι, ἦτο εὔθυμον, ἐνῶ ἐγώ εὑρέθην<br />
εἰς τόν ρόλον τοῦ «φυγάδος» τῆς Βαϊκάλης, μόνον πού εἰς τόν δρόμον<br />
μου, δέν εὑρέθη οὔτε ἡ μάννα μου, ἀλλά οὔτε κανένα συγγενικόν<br />
ἤ φιλικόν πρόσωπον. Βεβαίως, ὑπῆρχαν πολλοί γνωστοί, νέοι<br />
φίλοι, κοπέλες, οἱ ὁποῖες ὀνειρεύονταν νά περάσουν, ἔστω καί μίαν<br />
νύκταν μαζί μου, χωρίς νά ὑπολογίσουμε καί τήν «δωματιοοικοκυράν»<br />
μου, πού ἐξ αἰτίας τῆς συμπεριφορᾶς της, ἐγνώρισα τό Σότσι…<br />
παρακαίρως.<br />
Ὡστόσον, ἡ πικρή πείρα καί ἡ ἀξιοπρέπειά μου, μέ ὁδήγησαν εἰς<br />
τήν ἀκλόνητον ἀπόφασιν νά πιῶ τό πικρό ποτήριον «ἄσπρο πάτο»,<br />
παρέα μέ τήν μοναξιάν μου. Ὑπῆρχε καί ἕνας ἄλλος, σοβαρός λόγος:<br />
ἀπό τά 25 ρούβλια, πού πῆρα δανεικά ἀπό τόν νονόν μου, ἀπέμειναν<br />
μόλις δύο ρούβλια καί κάτι καπίκια… Αὐτό τό ποσόν, καθόρισε καί<br />
τήν διατροφήν μου: διά πρόγευμα, γεῦμα καί δεῖπνον, ἕνα μικρόν<br />
σταφιδόψωμον, τήν φορᾶν… Κάθε πρωΐ, ὡς τήν ὥραν τῆς ἐνάρξεως<br />
τῆς δουλειᾶς μου, εὑρισκόμουν εἰς τό προαναφερθέν,«Μπάνυϊ περεοῦλοκ».<br />
Οὕτως, πέρασα τό πρῶτον εἰκοσιτετράωρον, τό δεύτερον… Ἡ<br />
ἐλαχίστη διατροφή, τό συνεχές περπάτημα καί ἡ ὀρθοστασία, σύν ἡ<br />
ἐργασία μου, ἔφεραν τά πρῶτα δείγματα ἐξαντλήσεως. Κατά τά διαλείμματα<br />
τῶν ἐγγραφῶν, «λαγοκοιμόμουν» εἰς μίαν πολυθρόναν, ἔξω<br />
ἀπό τό στούντιο. Πλενόμουν καί ξυριζόμουν, εἰς τήν τουαλέταν… Τό<br />
τρίτον εἰκοσιτετράωρον, ἦτο πιό ὀδυνηρόν. Μετά τό τέλος τῆς βάρδιας,<br />
ὅταν βγῆκα εἰς τόν δρόμον, τά πάντα ἦσαν νοτισμένα. Πρό<br />
ὀλίγου, εἶχε σταματήσει ἡ βροχή καί δέν ὑπῆρχε στεγνόν παγκάκι, νά<br />
ξεκουράσω τούς ταλαιπωρημένους πόδας μου. Οὕτως, μοῦ ἦλθε ἡ<br />
σκέψις νά πάω νά διανυκτερεύσω εἰς τόν σιδηροδρομικόν σταθμόν<br />
τοῦ Καζᾶν. Ἦτο ὁ πλέον γνωστός μου σταθμός, ἐπειδή ἀπό ἐκεῖ ἀναχωρήσαμεν,<br />
διά νά πᾶμε εἰς τόν θεῖον μου, εἰς τό Κεντάου, εἰς αὐτόν<br />
τόν σταθμόν φθάσαμε μέ τήν μητέραν μου, ὅταν ἀγωνιζόμεθα νά<br />
βροῦμε ἄκρην μέ τίς σπουδές μου. Ἄρα, εἶχε δεθεῖ μέ τήν ζωήν μου<br />
εἰς τήν <strong>ΕΣΣΔ</strong>. Ἔφθασα κατάκοπος εἰς τόν σταθμόν, πού ἀπείχεν ἀπό<br />
τό κτίριον τοῦ Ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ, περίπου 4 χιλιόμετρα.<br />
1<strong>36</strong>
Change language