hamza

Sihirli kareler Çin’den Hindistan’a ve Arap ülkelerine, daha sonrada Avrupa ve
Japonya’ya ulaşmıştır. Sihirli kareler Hindistan da çok farklı amaçlar için kullanıldı
aynı zamanda matematiksel bilgini yayılmasında da kullanılmaktaydı. 9. ve 10.
yüzyıllarda yapılan bilimsel incelemeler, sihirli karelerin matematiksel
özelliklerinin Müslüman Arap ülkelerinde çoktan geliştirildiğini ortaya çıkarmıştır.
O zamanlar da sihirli kareler, büyülü olarak değil de matematiksel olarak
tanıtılmaktaydılar. Daha sonra 11. ve 12. yüzyıllar boyunca İslam matematikçileri
sihirli kareler için basit kurallar ortaya sürmüştür. 13 yüzyılda Arapların 10x10’luk
sihirli kareyi tanıtmasından sonra büyü ve fal bakma sihirli karelerle
bağdaştırılmaya başlandı.
Sihirli kareler üzerine yapılan çalışmalar Batı Afrika’da da çok ilgi çekmiştir. O
zamanlarda kareler ruhsal olarak çok önemli görülmekte ve maskelere, kıyafetlere
ve kutsal emanetler üzerine kazılmaktaydı. Tasarımlarda ve bina inşaatlarında
oldukça etkileyici bir hale geldi.
1300 yılında Bizanslı yazar Manuel Moschopoulos sihirli karelerin diğer kültürlerle
olan fal, simya ve rastroloji ile olan ilişkisini Avrupa’ya tanıttı.
Sihirli kareler daha önceki çağlarda da görülmektedir, X. Alfonso tarafından 1280
yılında İspanyolca yazılan el yazması Biblioteca Vaticana da yer alan metinler bunu
belirtmektedir. Bu metinde de İslam edebiyatın da olduğu sihirli karelerin her biri
belirli gezegene atanmıştır. 14. yüzyılda sihirli kareler Dante’nin oğlu Jacopo
Alighieri ile temasta bulunun bir matematikçi, astronom ve astrolog olan Paolo
Dagomari tarafından yazılan bir elyazması olan Trattato d’Abbaco metninde
Florence, İtalya da tekrar ortaya çıkmıştır. Kareler Bologna’da ki Biblioteka
Üniversitesinde görülebilir. Aynı zamanda sihirli kareler 15. yüzyıldan kalma
Trattato dell’Abbaco metninin bir kopyasında da ortaya çıktı.
15. yüzyılın başlarından beri Avrupa’da yedi gezegene atanmış olan sihirli kareler
hakkında birçok elyazması yazılmıştır ve büyü denemeleri sırasında gezegenlere ve
onların meleklerine (veya şeytanlar) ilgi çekmek için birçok anlam açıklanmıştır.
Cambridge de 1440 yılında yazılan bir büyü kitabı olan De liber de angelis eserini
bulabiliri.
Sihirli karelerin Avrupa’da ilk ortaya çıkmalarına kanıt olarak Alman artist Albrecht
Dürer 1514 yılında yaptığı oyma eser Melancholi’dır. (4x4’lük kare)
1592 yılında Çinli Chen Dawei Suan fa tong zog adlı kitabı yayınlamasının ardında
sihirli kareler Japonya’da çalışılmaya başlandı. Sihirli kareler oldukça popüler hale
geldi ve Japon matematik uzmanları olan birçok ünlü Wasan bunlar üzerine
132