Johann Friedrich Leopold Woeste - Christine Koch Mundartarchiv

30
Piärre? – Bu, dat däut min Süenken, dai sittet me Piärre im Oar!
beschedde se de Bur.
Middelerwile quam Dümlink taum Vüörschin un genk sin Var op de
Schuller sitten. Dao wollen dän de Hären gärne kopen. Män de Bur
hadde nienen Sinn dertau, bit intleste dat iäm Dümlink int Oar fispelde
[?]: Daut et män, Tatte, ick sin daoch baolle wier bi U!
Nu krech ne enen van de Hären för dusend Daler. Dai woll ne in de
Taske stiäken, män dat leet Dümlink nit. Laott mi op Uem Haue
sitten! sagg he. Dat geschaoch.
As se en Strek futt etrocken wäören, raip Dümlink: Ick maut maoll
runner! Ick maut maoll runner! – De Här sagg: Dau et oppen Haut! Du
aorr en Vuegel! – Män Dümlink woll parthu herunner, un de Här dä
em sinen Willen. As he dal was, sprank hä in´n Roggenstücke un
verhudde sik in me Musehuol, sodat de Här ne nit wierfinnen konn.
Met diäm was et Nacht waoren. Dao quämen drai Spitzbauwen, dai
üöwerläggten, bu se ´me Burn de Käse affstiälen wollen. Dümlink
haorde dat un raip: Niämt mi ok met! – de Kärls antwaorden: Bai süß
[büß?] du un bao büß du? – Hai: Ick sin Dümlink un sitte im
Musehuol! – Dao dächten se: Haolt! Diän könn vi guet bruken! un
nämen ne met.
Op dat quämen se vüör´n Keller un Dümlink moch dört Slüetelsluok
rin krupen. As hai im Keller was, dä hai´t Finster uopen un raip: He!
wellt It grote aodder klaine Käse? (Et Stiälen was iäm nien Ärnst.) –
Dao laipen de Kärls, bat gieste bat hiäste. Dümlink aowwer redde sik
ut´m Keller op de Diäle un krop in´n Kleehop.
Den annern Muorgen quam de Maged üm te foern, pock Dümlink met
me Klaower op un smet ne innen Kautruog. Dao hiät ne de Kau met
esluocken. As de Maged nu quam, üm te melken, raip he ut der Kau:
Stripp, strapp, strull! Es de Emmer noch nit vull? – Dao wor de
Maged gans verfiärt [?verkiärt?], laip in´t Hus un sagg: Frau, unser
Kau es wuat anedaon! – Der twedden Maged un der Frau passeerde
dat selftige. Dao sagg de Mann: Dann mäu vi de Kau slachten!
Dat dän se un smitten den Pansen op de Mistfalle. Diän kreeg sik en
Foß un frat ne metsamt´m Dümlink op. Dao raip Dümlink ut´m Fosse:
Foß lop! Foß lop! Se sit ächter di! – De Foß laip, dat iäm de Klaowen
klapperden, un Dümlink moch sik vör Lachen den Buk gaollen.
Intleste raip he: Foß! Ick weet di en Hus, dao sit vull Göse un Pillen,
ok es en Huol an der Diäle, bao du guet düör kanns!