Johann Friedrich Leopold Woeste - Christine Koch Mundartarchiv

37
rao'e Ink ower, as en guët Frönnd, blitt der denne, wann Ink Inke
Liäwen leif es! All mannig äinen hiät sick dao unglückleck mâket.“
De Prinz lätt sick nit bange mâken. Fottens den annern Muargen ritt
hä met sinem Deiner op dat Sluatt tau. As se sährnäägest derbey sid,
dao suiht hei en Hirts, dat skütt hä, un sin Deiner maut iät iëhm bit
naoh ant Sluatt driägen. Dann niämmet hei selwer iät op en Nacken un
siëtt tiëgen diän Deiner: »Däo gäihs nû hi staohn un verwahrs uëse
beiden Piärre. Soll ick heyër üm't Liäwen kuëmmen, dann treck nao
Häos un brenk minem Vâr Beskeyt, bao ick bliëwen sin!«
As de Prinz nû ant äiërste Duor küemmet, dao ligget der twäi Löüwen,
diän smitt hei dat Hirts füär. Se fallt der ouk gleyck üöwer hiär. So
drao at se ower bo am friätten sind, dao niämmet hei sîne Geliägenheit
wahr un heiget der äinen Löüwe den Kopp, der annern de
Vüärskuacken af. Dann gëiht hä ant twedde Duor. Dat was twaorens
tau, hei stött et ower uappen. Ächter der Düör stäiht nû en Reysen, dä
well 'ne ümbrängen, män hei es 'me te swanke af; äher dei Reyse iät
sick versuiht, hiät hei 'me de rechte Hand affhoggt. Dao gäiht de
Reyse af, as wan hä Liär friätten hädde.
Nao diäm küemmt uëse Prinz ant rechte Sluatt; dao findt hä twäi
Saldaoten, dä staoht op Wacht. Hei bütt 'ne Geld, dat se 'ne 'rin laoten
söllt, män dao wellt se nicks van wiëtten. Op dat siëtt hei: »Dann well
ick Ink met Eysern betahlen!« – un met diäm heiget hä links un rechts,
bit se beide dao ligget. Näo es de Wiägg gans uappen. Hei hâlt de
Prinzessin, settet se ächter sick op et Piärd un brenget se glückleck
wîer nao Italigen. Dao hiät hei se dann füör Frau kriägen, as de
Küenink tevüören luawet hadde. Un as hä nû met siner jungen Frau
nao sin Vâer küemmet un vertellt, bû hei de Prinzessin gewunnen hiät,
dao giëtt iëhm sin Vâr dat köstlecke Swiärt met em güllenen Griëppe
un siëtt: »Heyr, min Suëhn, dat hiäs du dreimaol verdeint!«
Worterklärungen: taggen, sick/sich streiten – wesker äin/welcher, wer – Meite;in de Meite
kuommen/begegnen sähnao/beinah (sehr nah) – swank(e)/schnell – Vüörniämmen/Vorhaben,
Absicht (das, was man sich vorgenommen hat) – der denne/davon weg – Hirts,dat/der Hirsch
– skütt/schießt – tevüören/zuvor – Vüärskuacken/Vorderfüße – bütt/bietet – Eysern/Eisen –
Italigen/Italien.
Hinweise zur Aussprache: Der Originaltext wurde in die neue niederdeutsche Orthographie
des Märkischen Kreises umgeschrieben. Regionale Varianten in der Aussprache mußten dabei
vernachlässigt werden. Der hier verwendete Zwielaut >iä< ist wie >eäei< ist offener
wie >ai< zu sprechen zu sprechen. [Fassung eingesandt von Dr. Horst Ludwigsen,
Schalksmühle]