Johann Friedrich Leopold Woeste - Christine Koch Mundartarchiv
Johann Friedrich Leopold Woeste - Christine Koch Mundartarchiv
Johann Friedrich Leopold Woeste - Christine Koch Mundartarchiv
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
50<br />
sau un sau viel könn hai im Postwagen bit Schwelm föern. Se wyset<br />
eam dat Posthuus. As hai sin Billett löeset heat, siet de Postmester:<br />
„De Pearre sid all vüar me Wagen, I könnt män fottens instygen; glyk<br />
gäit´t fudd.“ – Min guede Mann gäit nome Wagen un saiket de Düar.<br />
Hai süht dat Schuuffinster am Slage un siet: „Duenerwear, es dat de<br />
Düar? Bu sack [sa´ck] dao rin kuemen?“ No, Probäiren es et genauste:<br />
hai maket den Verseuk, küemet ock rin, owwer nit düar; sin<br />
Aechterkastäil blitt derbuten. Derwyle küemet de Postknecht, süht dat<br />
un sprieket ne aan. „Ai“, siet usse Mann, „dat eat Lü ock de Düaren<br />
sau klain maken mött, as wänn dat hyr en Haunerstall woer!“<br />
Text nach: Süderland Heft 2/1924, S. 16: De enge Wagendüar.<br />
Spitzmülen gelt der nitt<br />
(Erzählt von <strong>Friedrich</strong> <strong>Woeste</strong>)<br />
Bi Alberingwerde es en Earlensypen. Drane derby hödt mol eatlike<br />
Jungens de Kaie. Uem sick beater de Tyd te verdrywen, fällt ´ne in, se<br />
wellt Spitzbauwe spielen. Se louset also derümme, bai Richter, Buur,<br />
Schulten, Scharprichter un Daif sin sall. Se maket ock ut, de Daif soll<br />
ophangen weren, wann hai owwer´t Hangen nit mär uthollen kann,<br />
sall hai flaiten, dann wellt se ´ne wyer loßschnyen. Dat Spiel niemet<br />
sinen Verloup. De Buur mellet bim Richter, se hänn eam en Schaop<br />
stualen. De Schulten mait op de Bäine un den Daif saiken. Se fanget<br />
´ne im Bearge. Hai werd verurdäilt un an ´me Boume ophangen. De<br />
Junge flött owwer nit, bu et Affspraoke was, män wual slätt´e de<br />
Tunge utem Halse. Do raupet de annern, dä um den Boum stott:<br />
„Spitzmülen gelt der nit, et maut flott weren!“ Derwyle küemet en<br />
willen Baer (Eber) ut den Earlen. De Jungens werd bange un neamet<br />
de Flucht. Im Duarpe vertellt se, bat vüarfallen es. De Lüe kuemet in<br />
groute Unraue un loupet no dem Earlensypen, üm den Jungen te<br />
redden. Hä was owwer all dout.<br />
Text nach: Süderland Heft 2/1924, S. 16: Spitzmülen gelt der nitt.