Ψηφιακό Τεκμήριο

ΕΝ∆ΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΑΜΙΟΣ
Ιδιότητες, χρήσεις: Πρέπει να
αναφέρουµε ότι όλες οι λεβάντες έχουν
περίπου τις ίδιες ιδιότητες. Μελιτογόνο,
περιζήτητο για τις δηλητηριάσεις στα
παλιά χρόνια. Σε έγχυµα, είναι χωνευτικό,
τονωτικό, αντισπασµωδικό και χρησιµεύει
στην απολύµανση πληγών και τραυµάτων.
Έχει γρήγορα αποτελέσµατα σε
περιπτώσεις άσθµατος, γρίπης, παθήσεως
του ήπατος και της σπλήνας,, ίκτερου,
συµφόρησης, λευκόρροιας και εξασθένισης
της όρασης. Ένα λουτρό µε λεβάντα
ανακουφίζει τους ρευµατισµούς και την
ουρική αρθρίτιδα και χαλαρώνει τα νεύρα
και τους τεντωµένους µύες. Είναι πράγµατι αυτό που χρειαζόµαστε σε περιπτώσεις
µωλωπισµού, πρηξίµατος, διαστρέµµατος, εξάρθρωσης και τραβηγµάτων. Σε εισπνοή,
επιταχύνεται η θεραπεία του κρυολογήµατος, της γρίπης, της στηθάγχης και της
βρογχίτιδας. Σε γαργάρες απολυµαίνει τις στοµατικές αµυχές και βοηθά σε περίπτωση
παράλυσης της γλώσσας ή ακόµα και του τραυλισµού. Σε κοµπρέσα πάνω στο συκώτι,
το βοηθά να ξαναπαίξει το ρόλο του χηµικού εργοστασίου του οργανισµού. Εντριβές
του στήθους δυναµώνουν τους πνεύµονες και επισπεύδουν τη θεραπεία της πνευµονίας,
της πλευρίτιδας και της πνευµονικής συµφόρησης. Μέσα στις ντουλάπες αρωµατίζει
τα ρούχα και διώχνει τους σκώρους.
Ιστορικά: Οι αρχαίοι Έλληνες τη χρησιµοποιούσαν κυρίως σε εντριβές στις
περιπτώσεις δερµατικών παθήσεων, ενώ οι Ρωµαίοι τη πρόσθεταν στο νερό του
µπάνιου.
Εποχή άνθησης: Ιούλιος–Αύγουστος.
Χρησιµοποιούµενα µέρη: Τα ανοιγµένα άνθη.
Εποχή συλλογής: Ιούλιος–Αύγουστος.
115