Ψηφιακό Τεκμήριο
Ψηφιακό Τεκμήριο
Ψηφιακό Τεκμήριο
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ΕΝ∆ΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΑΜΙΟΣ<br />
ετήσια ή πολυετή, που συσχετίζονται καθηµερινά µε την ανθρώπινη δραστηριότητα. Ο<br />
λαός µας, για παράδειγµα, ονοµάζει «βότανα» ή «βοτάνια» τα αυτοφυή ποώδη φυτά<br />
που φυτρώνουν µέσα στους καλλιεργήσιµους αγρούς, µε άλλα λόγια τα ζιζάνια, και<br />
επειδή είναι επιβλαβή στις καλλιέργειές του τα καταστρέφει. Έτσι έχουµε και το ρήµα<br />
«βοτανίζω», που σηµαίνει ξεριζώνω τα αγρία χόρτα. Όµως η λέξη «βότανα»<br />
χρησιµοποιείται επίσης και για όλα τα φυτά που τα διάφορα µέρη τους εµφανίζουν<br />
ιδιότητες θεραπευτικές και εποµένως φαρµακευτικές για τον ίδιο τον άνθρωπο ή για τα<br />
οικόσιτα ζώα. Με την έννοια αυτή, η λέξη συναντάται και στα αρχαία ελληνικά,<br />
κυρίως σε κείµενα ιατρικά, αφού οι πρώτοι «γιατροί» ήταν στην πραγµατικότητα<br />
«βοτανολόγοι». Χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι ο Ιπποκράτης, που θεωρείται ο<br />
πατέρας της ιατρικής και κατέγραψε 400 περίπου φυτά, όπως το βασιλικό, το<br />
φασκόµηλο, τον απήγανο κ.ά., που η χρήση τους για θεραπευτικούς σκοπούς ήταν<br />
γνωστή από τον πέµπτο αιώνα π.Χ. Καταχώρησε µαζί µε τους µαθητές του το σύνολο<br />
των ιατρικών γνώσεων του καιρού του στο έργο «Corpus Hippocraticum» όπου για<br />
κάθε ασθένεια περιγράφει το φυτικό φάρµακο και την αντίστοιχη θεραπεία.<br />
Μετά τον Ιπποκράτη, το σπουδαιότερο κείµενο<br />
που αναφέρεται σ’ αυτά τα φυτά είναι το περίφηµο<br />
έργο του ∆ιοσκουρίδη «Περί Ύλης Ιατρικής»,<br />
γραµµένο τον πρώτο αιώνα µ.Χ., όπου 600 φυτά<br />
εµφανίζονται πλέον σε σχέση µε τις ιατρικές<br />
εφαρµογές που µπορούσαν να έχουν. Ο<br />
∆ιοσκουρίδης εκεί προσπάθησε να διαχωρίσει τις<br />
δοξασίες από την πραγµατικότητα.<br />
Από τους αρχαίους Έλληνες οι γνώσεις αυτές<br />
µεταφερθήκαν στους Ρωµαίους και από εκεί στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης.<br />
Μετά τον Θεόφραστο και για τέσσερις περίπου αιώνες, δεν υπήρχε ενδιαφέρον για την<br />
βοτανική, και µόλις κατά τον δέκατο πέµπτο αιώνα άρχισε ξανά η επιστηµονική<br />
έρευνα στο πεδίο αυτό, ενώ τον δέκατο έβδοµο αιώνα η βοτανική πήρε νέα µορφή.<br />
Εκείνος που θεωρείται ο ιδρυτής της νεότερης βοτανικής είναι ο Σουηδός βοτανολόγος<br />
Κάρολος Λινναίος.<br />
Ένα από τα πιο αγαπηµένα φυτά των αρχαίων Ελλήνων υπήρξε η δάφνη του<br />
Απόλλωνα στην οποία απέδιδαν θεϊκές ιδιότητες. Με τα φύλλα της έφτιαχναν<br />
στεφάνια και στόλιζαν τα κεφάλια των αθλητών ή των δοξασµένων. Στεφάνια επίσης<br />
39