Ψηφιακό Τεκμήριο

ΕΝ∆ΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΑΜΙΟΣ
δυσεντερία (άνθη κισσού µέσα σε κρασί ανά δυο φορές τη ηµέρα), τα εγκαύµατα
(αλοιφή παρασκευασµένη από άνθη, φύλλα και κερί κοπανισµένα όλα µαζί), τη χρόνια
ρινίτιδα, τα µικροέλκη και δερµατικές παθήσεις. Στα αποµακρυσµένα χωριά
χρησιµοποιούσαν τα φύλλα του ως γάζα για τις πληγές.
Για εξωτερική χρήση (κατάπλασµα) ο κισσός αποτελεί από τα καλύτερα φάρµακα.
Είναι τονωτικός, αντιπυρετικός, εφιδρωτικός, ρυθµιστής περιόδου και επαναφέρει στην
αρχική τους κατάσταση τους ιστούς που προσβλήθηκαν από έλκη, οιδήµατα ή και
όγκους! Επί πλέον αποτελεί ένα εξαιρετικό παυσίπονο για τους ρευµατισµούς και τους
πόνους. Τα νωπά φύλλα του είναι αντινευραλγικά και κατά τις κυτταρίτιδας. Μπορούν
να λιώσουν το παραπανίσιο λίπος και να ξαναδώσουν κατά κάποιο τρόπο την
προγενέστερη οµορφιά στο σώµα.
Ο ∆ιοσκουρίδης το θεωρούσε πανάκεια.
Ιστορικά: Μαγικό φυτό και σύµβολο αθανασίας από τα πανάρχαια χρόνια, ο κισσός
ήταν αφιερωµένος στο ∆ιόνυσο (ή Βάκχο στους Ρωµαίους). Με τα κλαδιά και τα
φύλλα του έφτιαχναν στεφάνια για τις εορτές. Αποτελούσε µαζί µε την άµπελο τα
σύµβολα της µέθης. Στην Αρχαιότητα έβλεπαν στα σφικταγγαλιάσµατά του τις
παθιασµένες περιπτύξεις των εραστών.
Εποχή άνθησης: Σεπτέµβριος-Οκτώβριος.
Χρησιµοποιούµενα µέρη: Τα νεαρά φύλλα.
Εποχή συλλογής: Αύγουστος-Σεπτέµβριος.
64