Untitled - Stichting Papua Erfgoed

vaardt! Men zou hem in geen geval meer willen missen!
Hij voorziet in een lang gevoelde behoefte. In kleinere
dorpsconflicten kan hij zijn gezag weldra al doen gelden;
hij vertegenwoordigt immers het 'Grote Gezag'.
Maar bij een groot dorpsconflict of bij een verdeling in
twee partijen heeft zijn gezag nog geen of zeer weinig
invloed. Het gevaar van de chaos en van de dorpssplitsing
blijft bestaan, tenzij de broederliefde het wint
van de geest van vrijheid en gelijkheid.
Zo'n verdeeldheid ontstond er in 1958 bij de Bora-
Bora. De vrijgezellen wilden de Jausingdans invoeren,
waartegen vooral de ouderen zich verzetten. Het conflict
spitste zich toe. 'Waar bemoei jij je mee', begon
Ewan opeens uit te varen tegen Arbodji, 'jij met je drie
mislukte huwelijken!' Dit was slechts een inleiding tot
veel grovere zinnen, die het hele mislukte leven van
Arbodji haarfijn uit de doeken deden. En die woorden
waren zo raak gekozen, dat omstanders voortdurend in
de lach schoten. Maar ook Arbodji en de zijnen lieten
zich niet onbetuigd. 'Lelijke hondemeppers', begon
Sofor en zo gingen de scheldkanonades over en weer.
Lang opgekropte gevoelens van ongenoegen, die altijd
wel ergens onder de oppervlakte leven, kwamen nu tot
uitbarsting. Ewan bijvoorbeeld liep helemaal rood aan.
Zijn stem sloeg over. Zijn hele lichaam trilde onder die
enorme spanning. Op een gegeven moment dreigden
de twee partijen elkaar zelfs in de haren te vliegen.
Toen vonden de vrouwen het genoeg. 'Ophouden,
naar de rivier', riepen ze. De vrouwen zijn altijd de
vredestichters hier! En na lang genoeg geschreeuwd te
hebben: 'Ophouden, naar de rivier', een kreet, die later
ook door enkele mannen werd overgenomen, die buiten
het conflict gebleven waren, trokken de eerste
kemphanen naar de rivier. Djiri voorop, Arbodji achter
hem aan, weldra gevolgd door de anderen. Tenslotte
ging ook Ewan, nog rood van opwinding.
105