Untitled - Stichting Papua Erfgoed

van die palen aan te raken zouden de mannen op jacht
geen enkel varken meer kunnen schieten. Maar de
varkens zouden zó wild worden, dat ze de mannen zouden
aanvallen en hun hele buik zouden openrijten. En
wanneer iemand in die tijd één van de rotan lussen zou
aanraken, zouden alle gewassen ophouden met groeien;
de vruchtbomen zouden ophouden vrucht te dragen en
de sagobomen zouden 'leeg' blijven. Dit gebouw is
'heilig' en de rustperioden zijn 'heilige tijden'.
Wat ons bij dit alles onmiddellijk opvalt is die bijzondere
wijze, waarop deze mensen verband leggen tussen
dingen en gebeurtenissen, die volgens ons 'redelijk' inzicht
geen enkel verband met elkaar (kunnen) hebben:
het aanraken van een paal of een lus en het ernstig ziek
worden of het ophouden met vruchtdragen. En niet
alleen hier, maar ook in alle voorgaande hoofdstukken
hebben we dit verband tussen zoveel uiteenlopende
'dingen des levens' gezien: Biau en Fonnap zouden
onderweg zijn omgekomen, indien ze over die dode
boomkikker waren heengestapt; de vrouwen zingen om
de sago 'losser' te maken, mannen mogen geen varkensvlees
eten, omdat hun vrouw een baby verwacht, ze
mogen geen gat graven of huizen bouwen, zolang hun
kind nog geen naam heeft en ik mag de naam van een
rivier niet noemen, omdat die lijkt op de naam van
mijn zwager. Altijd weer dat verband tussen mensen en
dingen, die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken
hebben. Maar hierin ligt juist de kern van hun religie,
hun godsdienst: mensen, dieren, dingen en gebeurtenissen
staan niet zo maar afzonderlijk in deze wereld,
maar alle zijn door een onzichtbare wereld, een onzichtbare
macht, met elkaar verbonden. Dat betekent tevens,
dat de religie tot alle terreinen van het leven doordringt.
Alles, tot het kleinste toe, heeft ergens met de godsdienst
te maken, omdat het via die onzichtbare wereld ergens
wel verband houdt met andere gebeurtenissen. Het is
110