Untitled - Stichting Papua Erfgoed

eens misbruik heb gemaakt van die onderlinge naijver
om alles beter te weten dan de ander.
Het beste middel om andere stammen van je eigen voortreffelijkheid
en macht te overtuigen is het organiseren
van feesten. Hoe groter een feest is en hoe royaler men
daarbij zijn gasten van allerlei voedsel voorziet, hoe
groter het aanzien van de gastheren daardoor wordt.
Vooral die voedseluitdelingen maken de gasten beschaamd
en wekken hun afgunst op. Later zullen dezen
dan proberen om nog meer voedsel bij elkaar te halen
om nog royalere uitdelingen te kunnen houden om op
die manier het verloren machtsevenwicht te herstellen.
Maanden voordat zo'n feest plaats vindt zijn mannen en
vrouwen in de weer om zo veel mogelijk voedsel te verzamelen.
Hoe meer voedsel men heeft, hoe meer mensen
men ook kan uitnodigen en hoe langer een feest kan
duren. Want zowel de duur van het feest als het aantal
mensen dat er bijeen is zijn beslissend voor de macht en
het aanzien van die stam. De mannen zwerven die maanden
door de wouden, altijd op zoek naar varkens, boomkangeroes
en klein wild. De vrouwen doen die tijd
niets anders dan sago kloppen en groenten verzamelen.
In het dorp zelf heerst grote opgewondenheid. Af en
toe ontladen die spanningen zich in grove scheldpartijen
en ruzies tussen de dorpsgenoten. Zo'n feest vergt
veel te veel van deze mensen, lichamelijk zowel als
geestelijk. Men zet alles op alles om die voedselvoorraad
zo groot mogelijk te maken. Vandaar, dat men zelf al
die tijd zo goed als niets eet! Kinderen lopen dan door
het dorp te schreeuwen van de honger; mannen en
vrouwen verzwakken van honger en inspanning. Maar
wat deert dat? Het gaat immers om de eer en het prestige
van de stam! Daarvoor wil men ook wel lange tijd
honger lijden.
Lang voordat het feest begint stuurt men boden uit
83