Untitled - Stichting Papua Erfgoed

wisten ze wel, maar dan eieren van de boskip (maleo).
Deze dieren bouwen in het bos grote nesthopen van
takken en bladeren, die wel twee metet hoog zijn en
een doorsnee hebben van een meter of zes. In de
diepe gang van die nesthopen leggen ze hun eieren. Zodra
de mensen zo'n nesthoop ontdekt hebben, wordt hij
tot de grond toe afgegraven om die eieren er uit te halen.
Meestal zit daar ook al een kuiken in. Maar dat kippen
ook eieren konden leggen, neen, daar hadden ze nog
nooit van gehoord. Iedereen ging ijverig aan het zoeken.
Een poosje later kwam Sofor me heel boos vertellen,
dat hij geen enkel ei gevonden had. 'Waar zijn die kippen
van jou?', vroeg ik hem. Hij wees ze aan: 'Die is
van mij, en die, en die.' Doodleuk wees hij op drie
hanen. Het heeft me dagen gekost om die lieden uit te
leggen wat het verschil is tussen een hen en een haan;
dat de eerste eieren legt, kuikens uitbroedt, enz. Toen
ze dit begrepen hadden, werden ze opeens woedend.
Mannen grepen hun pijlen en wilden op het oorlogspad
gaan. Wat bleek? Nog geen week daarvoor waren ze op
bezoek geweest bij een 'bevriende' stam achter de kust,
waar ze voor het eerst in hun leven deze kippen zagen.
Ze konden die wel kopen tegen betaling van varkens-
(vlees), pijlen, en casuarisveren. Maar voor een 'grote
kip' (haan!) vroegen die mensen onder andere maar
twee pijlen en voor een 'kleine kip' (hen) onder meer
vijf pijlen en varkensvlees. Iedereen dacht toen heel
slim te zijn en kocht zo'n 'grote kip'. Hevig verontwaardigd
waren ze toen ze het werkelijke verschil tussen
een 'grote kip' en een 'kleine kip' hoorden en meteen
wilde een aantal mannen wraak nemen door een
pijloverval.
Neen, veel aanvulling heeft men niet op het eentonige
sagomenu, dat hier overal hoofdvoedsel is. Als dat
schaars is, lijdt men meer honger dan ooit. Het hele
dagelijkse leven en werken staat dan ook in het teken
26