Untitled - Stichting Papua Erfgoed

die twee bloedige oorlogen, die we pas achter de rug
hebben, aan al die bestaande troebelen van de koude
oorlog op het ogenblik, aan die voortdurende dreiging
van een gewapend conflict, met of zonder atoomwapens
dat altijd ergens kan uitbreken, aan die leegheid in onze
Amerikaans-Europese cultuur met haar golven van misdadigheid.
Wat voor antwoord heeft onze rijke beschaving
op de vraag, wat de zin is van dit leven? Zelfs een
optimistische visie op de toekomst ontbreekt veelal.
Wc kunnen niet voorzichtig genoeg zijn bij het 'verkondigen'
van onze culturele waarden en het verbreiden
van onze cultuur, die wel rijk naar de vorm, maar
vaak zo ontstellend arm van inhoud is. Met het werk
van zending en missie zullen echter, menselijkerwijs
gesproken, nog tientallen jaren gemoeid zijn. Menselijkerwijs,
want het is opmerkelijk met hoeveel enthousiasme
hele dorpen en stammen de boodschap van het
evangelie aanvaarden.
Intussen bestaat die geweldige geestelijke leegte en
die toestand van verveling, die deze mensen alle zin
voor het leven heeft ontnomen. Het oude is weg. Dat
was onvermijdelijk. Het nieuwe zijn zij nog niet deelachtig
geworden. Er is een 'moment' van kortsluiting
dat ernstige gevolgen heeft. Reacties blijven dan ook
niet uit. ' Heilsbewegingen' kunnen bijvoorbeeld zo'n
'kortsluitingsreactie' 12 zijn, waarbij Papoea's opeens de
wederkomst van een oude voorvader verwachten, die
hun evenveel macht, geld, voedsel en andere rijkdommen
zal geven als de Europeanen hebben. Soms verwacht
men hele scheepsladingen (cargo's) vol! Vandaar
de naam: 'cargocult', die aan deze 'heilsbewegingen'
gegeven wordt. Menigmaal dragen zulke bewegingen,
die in verschillende delen van Nieuw-Guinea
(en daarbuiten) zijn opgetreden, een sterk 'anti-vreemdeling'-karakter.
Nationalisme kan eveneens zo'n poging
zijn om zelfvertrouwen terug te krijgen en het
135