Untitled - Stichting Papua Erfgoed

lijkt al bij het bouwen. Zodra de vloer gelegd is wordt
een groot feest georganiseerd. Van heinde en ver komen
de mensen om dat feest bij te wonen. Daarna ligt de
bouw een hele tijd stil. Maanden lang soms. Wanneer
weer een volgend gedeelte van het gebouw is afgewerkt,
het dak bijvoorbeeld of de wanden, wordt weer gefeest,
waarna de hele bouw opnieuw een hele tijd stil ligt. Hoe
belangrijker het gereed gekomen onderdeel is, hoe groter
ook het feest is en hoe langer de bouw stil ligt. Geen
wonder, dat er maanden en soms jaren overheen gaan
voordat zo'n gebouw helemaal klaar is.
Zijn de langdurige rustperioden tussen het gereedkomen
van de onderdelen van het gebouw op zichzelf
al opvallend, nog opmerkelijker is de totaal veranderde
houding van de bouwers in die tijd. Terwijl de mannen
bij het bouwen van het huis over de balken lopen, tegen
de palen leunen of aan de dakspanten sjorren, is iedere
aanraking van het gebouw tijdens de rustperioden ten
strengste verboden. Bij de Naidjbeedj werd zo'n gebouw
opgericht op een plek waar mannen en vrouwen
voortdurend langs moesten om water te halen. Maar
nauwelijks was de rustperiode begonnen of ze maakten
een hele grote omweg om bij de rivier te komen. In het
dorpje Bansenemo reikten de lange dakspanten tot aan
het huisje waar ik gewoonlijk sliep. Altijd als ik naar
buiten klauterde hield ik me aan één van die spanten
vast om niet te vallen. De mannen hier deden dat zelf
ook zo. Na het feest ter gelegenheid van het klaar komen
van de zolder klom ik weer eens uit mijn huisje en
wilde daarbij net als altijd één van die uitstekende dakspanten
grijpen om me vast te houden. Essem zag dat,
sprong op me toe en trok me aan mijn haren naar binnen.
'Nog net gered', zei hij, danig verschrikt. 'Als jij
die spant had aangeraakt, zou je zulke krampen in je
buik gekregen hebben, dat je morgen of overmorgen
dood geweest zou zijn'. En hij meende het. Door één
109