Untitled - Stichting Papua Erfgoed

kunnen er lang en breed over praten, maar het komt
hier op neer: de vrouw heeft in deze samenleving bijzonder
hoge waarde! Dit lijkt misschien in tegenspraak
met de ruil zelf, waarbij het ene meisje tegen het andere
'verkwanseld' wordt, maar dat zien wij dan met verkeerde
ogen! Zonder een vrouw immers hebben haar
familieleden niets te eten! Het weggeven van een vrouw
aan een ander betekent een enorm verlies dat ook niet
met geld of goederen is goed te maken. De familie van
de vrouw verliest in haar een levengeefster en dat in
dubbele zin des woords. De vrouw zorgt voor het voedsel
van de familie, waardoor deze in leven blijft, het is
echter ook alleen de vrouw die het leven kan voortbrengen,
waardoor de familie kan blijven voortbestaan.
Door het huwelijk zullen zowel het voedsel dat de
vrouw produceert, als haar kinderen, aan anderen ten
goede komen. Dit grote verlies - het is een zaak van
leven of dood, van voortbestaan of uitsterven - kan
alleen vergoed worden door een andere vrouw, die voor
haar in ruil ontvangen wordt. Ruil is bittere noodzaak.
Het gaat om het leven van de familie. Vandaar ook die
opmerking: 'Als er niet wordt geruild onstaan ruzies,
oorlogen en ondergang!'
Toen Woram wilde trouwen stapte hij naar zijn zwager
Sarin toe, aan wie hij vroeger eens zijn zuster
Moantse gegeven had in ruil voor de belofte, dat Sarin
hem 'te zijner tijd' een vrouw zou bezorgen, en vroeg
hem: 'Moesa, waar blijft die vrouw van mij?' Sarin zelf
had geen zuster of nichtje meer. Maar hij had intussen
kans gezien een pleegdochtertje aan te nemen: Orbath,
een meisje van een jaar of acht. Dat meisje bood hij
Woram aan en deze accepteerde haar. Het huwelijk
werd gesloten. De kleine Orbath ging (met haar pleegmoeder)
sago halen en stopte het in de mond van
Woram, ook al wist ze niet wat de bedoeling er van was.
Er zijn nog meer gevallen van zulke 'kinderhuwelijken'
49