Untitled - Stichting Papua Erfgoed

men, zal niet alleen niet verder kunnen groeien, en
klein blijven of ziek worden, maar hij zal ook onherroepelijk
moeten verhongeren. Maar door het Huis van
Fatrau ga je een nieuw leven binnen: dat van kind
eindigt en het leven van jongeling begint.
Ruim twee maanden zitten de jongens zo in het Huis
van Fatrau opgesloten. Hun moeders en de oningewijden
wordt al die tijd verteld, dat Fatrau hen verslonden
heeft, maar dat ze later weer zullen worden 'uitgespuwd'
of beter, opnieuw geboren zullen worden. De inwijding
in een stam wordt namelijk gezien als een 'sterven' en
een 'opnieuw geboren worden'.
Wanneer de jongens alle verhalen, liederen en geheime
spreuken gehoord en alle dansen gezien hebben,
mogen ze onder leiding van de oudere mannen het bos
in trekken om hun kennis in praktijk te brengen. Wanneer
op dat ogenblik een vrouw of een oningewijde in
de buurt zou zijn, zou zij onmiddellijk worden gedood.
Dagenlang zwerven de jongens nu door het bos. Ze
leren hoe ze de varkens kunnen overmeesteren door
middel van geheime spreuken, hoe ze de vissen en de
vogels kunnen dwingen om te sterven en hoe ze de
vruchten kunnen vinden, die Nabarssof hun wil geven,
's Avonds bouwen ze een eenvoudig bivakje van takken
en bladeren, waar ze de nacht in doorbrengen. Voor het
eerst na twee maanden mogen de jongens nu ook een
vuur aansteken. 'We hoeven nu niet meer bang te zijn,
dat het vuur ons zal verslinden', vertelden Ewan en
Forbar me, 'nu kunnen we het vuur doven als we dat
willen', daarbij doelend op het vuur dat de moeder van
Wakambak doodde.
's Avonds wordt er weer gedanst. Maar nu hoeven de
jongens niet langer meer stil toe te kijken hoe de mannen
dansen. Ze mogen zelf meedoen. Tot ver in de omtrek
zijn de liederen en het zware gestamp te horen. In
het Huis van Fatrau mochten geen trommels gebruikt
71