Kyahi Hamongkarsa - Gamelan group Marsudi Raras

Op de ketipung na, die meestal aan de voeten, of op de schoot van de kendhang-speler ligt,
worden de overige trommen op een standaard (tlapakan) geplaatst. Deze bestaat uit twee houten,
min of meer x-vormige zijkanten. Deze zijn aan elkaar bevestigd door middel van een rondhout.
Om de kendhang vrij te kunnen ophangen worden er meestal leren banden aan de bovenkant van
elke zijkant bevestigd.
De grootste van alle kendhang is de bedhug. Deze trom wordt meestal gemaakt van munggurhout
(Mimosa saman Jacq.). De bedhug verschilt van de andere trommen, doordat de vellen die
aan beide kanten zitten, even groot zijn. Nadat de trom gemaakt is, kunnen de vellen ook niet
meer gestemd worden. Zij worden namelijk met houten pinnen aan de ploncon bevestigd.
De bedhug staat op een stevig houten onderstel, of wordt – zoals die in het Gemeentemuseum
van Den Haag – opgehangen in een rek. De bedhug wordt ook niet met de hand bespeeld, maar
wordt aangeslagen met een houten tabuh, of een béndha die ook voor het aanslaan van kempuls
wordt gebruikt.
De rebab is een twee-snarige, van oorsprong uit
Arabië afkomstige, viool. Hij wordt rechtstandig
bespeeld, door een speler die in kleermakerszit
(sila) zit. Het slanke instrument is geheel
gemaakt van hout. De klankkast(menthak) wordt
nu meestal van nangka-hout gemaakt. Vroeger
werd hier ook wel een halve kokosnoot voor
gebruikt. De klankkast is bespannen met een zeer
dun stuk vel (babat), dat uit de pens van een
buffel is gehaald. Opvallend zijn de lange
stemschroeven (kupingan en mangol), die aan
weerszijden op ongeveer tweederde van de hals
zitten. Door hieraan te draaien kunnen de twee
koperen snaren gespannen worden. De snaren
worden aangestreken met de kosok (strijkstok),
welke bespannen is met paardenhaar. Als de
rebab niet bespeeld wordt, dan wordt hij tegen
een standaard (plangkan) geplaatst. Deze kan
verschillende vormen hebben.
De suling is een smalle bamboefluit. Hij is zo
gesneden, dat de bovenkant is afgesloten door
een natuurlijk tussenschot (ros). Hiervan is een
klein gedeelte weggesneden, doorlopend juist tot
in de bamboekoker. Over het einde van de fluit en
het ontstane gat wordt een rotan of bamboe
ringetje (suh) geschoven. Omdat dit ringetje niet
om de suling zit als deze niet bespeeld wordt, is hij door middel van een touwtje aan de suling
bevestigd. In de suling zijn op onderling verschillende afstanden gaten geboord. In de sléndro
suling zitten vier gaten. De pélog suling heeft er meestal vijf, maar dat kunnen er ook zes zijn.
Door nu wat schuin tegen de suh en in de blaasopening te blazen ontstaat er een toon. Door nu
met de vingers de gaten te dichten, of juist te openen, ontstaan er verschillende tonen. Door
óverblazen ontstaan de hogere tonen.
12