Kyahi Hamongkarsa - Gamelan group Marsudi Raras

Nawoord
In de afgelopen dertig jaar heb ik samen met de leden van gamelangezelschap Marsudi Raras
heel veel plezier aan het bespelen van de Javaanse gamelan beleefd. Ook speel ik, samen met
mijn vrouw, al 25 jaar bij Caraka Kembang, het gamelangezelschap van de Indonesische
Ambassade.
Ik heb in die tijd zoveel nieuwe en interessante dingen ontdekt, dat dat misschien wel de reden
is, dat ik nu mijn tweede boekje over gamelan heb geschreven. Het zou toch jammer zijn als
bijvoorbeeld unieke gebeurtenissen zoals de inwijding en naamgeving van een gamelan niet zouden
worden beschreven en doorgegeven aan anderen.
Ik realiseer me dat dit boekje een mengeling is geworden van wetenswaardigheden over de
bouw van een gamelan en anekdotes rond Marsudi Raras. Misschien is dat voor sommigen een
vreemde combinatie geworden.
Voor wat betreft de schrijfwijze van samenstellingen die bestaan uit een Javaans woord en een
Nederlands woord, heb ik ervoor gekozen om ze met een koppelteken te schrijven. Het Javaanse
gedeelte wordt dan cursief geschreven. Omdat gong en gamelan ook Nederlandse woorden zijn,
zijn samenstellingen met deze woorden niet met een koppelteken geschreven. Ook meervouden
van Javaanse woorden heb ik opgeschreven alsof het Nederlandse woorden zijn.
Ik had dit boekje natuurlijk nooit kunnen schrijven zonder de hulp van anderen.
In de eerste plaats van Marijke; ze had erg veel geduld met me als het werk aan dit boekje weer
eens niet mee zat, of als ik weer eens niet te stoppen was wanneer ik eindelijk besloten had te
gaan schrijven.
Mieke Weerman, een collega, heeft me zonder dat te weten ook enorm geholpen met zowel het
schrijven van het boekje “De Javaanse Gamelan” uit 2004 en nu weer met dit boekje. Ze stelde
regelmatig haar vakantiehuisje in Durbuy beschikbaar, waar ik urenlang rustig heb kunnen werken
tot in de late uurtjes.
Zonder het enthousiasme van Suhardi Djojoprasetyo en Niels Walen en al die dingen die ik in de
afgelopen jaren van hen heb geleerd, zou ik nooit in staat zijn geweest om deze zaken op papier
te krijgen.
Ook wil ik natuurlijk alle leden van Marsudi Raras bedanken, maar in het bijzonder Djumilah
Somopawira, Paul van der Put, Geert Jan van Oldenborgh en Dick Rijsenberg, voor hun vele
zinvolle suggesties.
En mocht u tot slot zijn opgevallen dat er zo weinig spellingsfouten in dit boekje staan en de
meeste leestekens op hun plaats staan, dan is dat te danken aan Monique, mijn schoondochter.
De totale opbrengst van dit boekje gaat, evenals dat van het vorige boekje, naar de
Nederlandse Cystic Fibrose Stichting. De NCFS zet zich in voor kinderen en jong-volwassenen
die lijden aan taaislijmziekte. Voor onderzoek naar deze erfelijke, dodelijke ziekte en voor de
organisatie van vakantiekampen voor kinderen die CF hebben is veel geld nodig.
Mocht u geïnteresseerd zijn geraakt, dan kunt u meer vinden op: www.ncfs.nl.
Tot slot: meer informatie over gamelangezelschap Marsudi Raras kunt u vinden op:
www.marsudiraras.org.
62