Kyahi Hamongkarsa - Gamelan group Marsudi Raras

Voorwoord
In het voorjaar van 1981 werd er, op initiatief van de heer Suwondo Sudewo, een
gamelancursus georganiseerd in Museum Nusantara. Deze cursus stond onder leiding van Niels
Walen. Hij speelde zelf al jaren bij Caraka Kembang, het gamelangezelschap van de Indonesische
Ambassade. De cursus bestond uit vijftien lessen van twee uur, op de zaterdagmorgen.
Het enthousiasme van de cursisten was zo groot, dat nog in hetzelfde jaar een vervolgcursus
werd gegeven, maar nu aan twee groepen. Een van deze groepen bestond uit een aantal personen
die al enkele jaren op de gamelan in het Haags Gemeentemuseum hadden gespeeld.
Van de mensen uit die tijd is een vaste kern overgebleven, die, tot op de dag van vandaag, de
Midden-Javaanse gamelanmuziek beoefent en bekendheid probeert te geven.
Niels is tot 2002 onze vaste muzikale leider gebleven.
We begonnen als groep onder de naam Swara Singa (Het gebrul van de leeuw). Een naam die
toen zeker bij ons paste. In 1984 gaf de heer Suhardi Djojoprasetyo (Mas Hardi) ons onze
huidige naam: Marsudi Raras. Dit betekent zoveel als: op ingetogen wijze zoeken naar harmonie.
In 1987 werden we statutair een vereniging, met als standplaats Delft. Daar oefenen we nog
steeds elke zaterdag op Kyahi Paridjata, de oude, prachtige gamelan van het museum.
In de 30 jaar dat Marsudi Raras bestaat, zijn we uitgegroeid tot een hechte groep, die veel
heeft meegemaakt. Heel wat jaren gingen we op gamelanweekend. Onder leiding van gastgamelanleraren
als Mas Hardi, Mas Darsana (ASKI, 1986, zie opmerking 1) en Bernard Arps werd
er dan hard gestudeerd op moeilijke, nieuwe stukken. Daarnaast werd er ook veel plezier
gemaakt, goed gegeten - met dank aan Djumilah Somopawiro en Dick Rijsenberg - en gedronken.
We hebben veel concerten in Museum Nusantara gegeven en veel optredens verzorgd door heel
het land. In 1988 heeft Marsudi Raras een eigen sléndro-gamelan aangeschaft. Middels bijdragen
van de leden en een grote gift van Ir. J.B. Marée waren we in staat een aantal complete
instrumenten en een groot aantal klankstaven en gongs over te laten komen uit Indonesië.
Door een enorme inzet van diezelfde leden werden de nog niet complete instrumenten van een
onderstel voorzien. Alles werd daarna, onder leiding van Mariko Nishide, op authentieke Japanse
wijze geverfd en afgelakt.
Een van de hoogtepunten was de inwijding en naamgeving van onze nieuwe gamelan in 1990.
Deze voor Nederland unieke gebeurtenis werd geheel op traditioneel Javaanse wijze uitgevoerd
door Mas Hardi. Hij was ook degene die onze gamelan zijn naam gaf: Kyahi Hamongkarsa.
Sinds januari 2006 is Mas Hardi onze vaste gamelanleraar.
Dit boekje gaat vooral over gamelaninstrumenten, de bouw van een gamelan, het smeden van
gongs (aan de hand van de publicatie “ De gong fabricatie te Semarang”, 1907) en de afwerking
van onze eigen sléndro-gamelan. Ook zal veel aandacht worden besteed aan de inwijding en
naamgeving van Kyahi Hamongkarsa. Deze ceremonie was voor Nederland zo uniek, dat het
jammer zou zijn als alle gegevens daarvan niet voor iedereen toegankelijk zouden zijn.
Ik wens iedereen veel plezier met het lezen van dit boekje.
2
pas à pas