Kyahi Hamongkarsa - Gamelan group Marsudi Raras

De eerste drie fases van de sarons
De pinnetjes waarmee de wilah worden vastgezet (placak) werden gemaakt van 5mm dikke
messing staafjes. De tawonan werden van schuimrubber gemaakt (dit vanwege de vorm van de
toetsen).
Voor de onderstellen van de vijf kenong-ketels koos ik voor een onderstel voor drie kenongs en
een onderstel voor de overige twee. Ook hier werden weer tekeningen van gemaakt. Omdat de
onderstellen helemaal van 15 mm dik multiplex gemaakt zouden worden, was het niet mogelijk de
decoraties uit te snijden. Het bloemmotief, als ook de sierband daarom heen, werden uitgezaagd
uit tripex. De lotusbloem werd daarna enigszins uitgestoken. Als de onderstellen geschilderd
zouden zijn, dan zouden deze decoraties er opgeplakt worden. Op het lage onderstel van de
kethuk en de kempyang zou slechts een sierband geschilderd worden. De knoppen van de bonangs
waren gedecoreerd als gestyleerde lotusbloemen, maar die van de gongstandaard waren veel
eenvoudiger. Om die reden werd ervoor gekozen om de knoppen van de kenong-frames, die van de
kethuk en kempyang en de beide kendhang-standaards ook eenvoudig te houden. Deze knoppen
werden gewoon bij de houthandel gekocht.
Het maken van een goede tekening voor de gambang was het moeilijkste van allemaal. De
gambang zou geheel uit 18 mm dik multiplex gemaakt worden. De placak werden gemaakt van
2 mm. dikke lange spijkers, waarvan de kop werd afgezaagd. Omdat het voor mij technisch niet
mogelijk was om de zijborden (tawingan) van de gambang net zo te decoreren als die van de
gambang in het museum, werd ook hier gekozen voor een lotusbloem, maar dan geheel open
gewerkt.
Nu is het neerschrijven van dit alles veel simpeler dan het realiseren ervan. Het kostte me
maanden van zagen, boren, beitelen, schaven, schuren en vele druppels zweet. Veelal in de avond,
van 19.00 uur tot 22.00 uur, en verder op de zaterdagen en de zondagen. Gelukkig met
toestemming van Marijke en de buren. Dit laatste overigens na de toezegging dat zij zouden
worden uitgenodigd als de gamelan af zou zijn.
Met nog één saron demung en één saron barung te gaan, had ik het echter wel gehad. Op dat
moment zei Tom dat hij ook wel een saron kon laten uitzagen in de werkplaats van de T.U. Delft.
Na enkele dagen kreeg ik het ruwe frame al weer terug. Ik hoefde alleen nog maar het nodige te
schaven en te schuren! Had ik dat eerder geweten.
De wilah van de tweede demung zijn jaren blijven liggen. Ik kreeg uiteindelijk de beschikking
over een saron-frame in Yogya stijl en heb die toen maar gebruikt.
Op 20 oktober 1989 speelden we voor het eerst met onze eigen nog onbeschilderde gamelan
tijdens een uitvoering op het Gewestelijk Arbeidsbureau te Rotterdam,.
44