Kyahi Hamongkarsa - Gamelan group Marsudi Raras

Hoofdstuk V, Slendro gamelan Kyahi Hamongkarsa
De aanschaf
In 1987, Marsudi Raras bestond toen al zo’n zes jaar, kregen we binnen de vereniging steeds
meer behoefte aan een eigen gamelan. Het aantal aanvragen voor uitvoeringen buiten Museum
Nusantara nam steeds meer toe. Omdat we de gamelan van het museum daarvoor niet konden
gebruiken, leenden we geregeld de pélog-gamelan van Niels. Deze gebruikten we ook op onze
gamelanweekeinden. Als we sléndro-stukken wilden instuderen, konden we ook gebruik maken van
de ijzeren sléndro -gamelan van Bernard Arps.
In het voorjaar van 1988 zijn we ons gaan verdiepen in de aanschaf van een eigen sléndro-
gamelan. De gamelans die in Nederland aanwezig waren, waren of niet te koop, of veel te duur
voor onze vereniging. Via Joan Suyenaga, Amerikaanse, kwamen we in contact met Bapak
Suhirdjan. Deze gamelanbouwer had zijn werkplaats in de Jl. P. Mangkurat 158 in Yogyakarta.
Joan stuurde ons een prijslijst op en gaf te kennen ook als tussenpersoon op te willen treden.
Op zaterdag 18 juni werd door het bestuur, dat bestond uit Frits Kruis als voorzitter, Dick als
penningmeester en ik als secretaris, besloten een koperen/ijzeren sléndro-gamelan bij
Bp. Suhirdjan te bestellen. De gamelan moest hetzelfde gestemd zijn als de sléndro-gamelan van
het museum. Op die manier konden we ook in het museum beschikken over meer sarons, waardoor
het ledenaantal van de vereniging kon uitgroeien. Om de stemming gelijk te krijgen werd er een
goede geluidsopname van alle instrumenten gemaakt.
Omdat we als vereniging niet echt veel geld hadden, werd besloten om de leden te vragen
enkele instrumenten te financieren. Zij zouden privéaankopen doen en deze eventueel later weer
aan de vereniging doorverkopen. Een aantal leden wilde hier wel aan meewerken. Daarnaast
kregen we van ir. J.B. Marée een forse schenking, die ook voor de aanschaf van enkele
instrumenten kon worden gebruikt.
Om de kosten nog verder te drukken werd eveneens besloten om van een aantal instrumenten
alleen de wilah te bestellen. De onderstellen zouden dan door mij gemaakt worden. Ook het
verfwerk zouden we zelf uitvoeren.
Er ging een brief uit naar mevrouw Daniëlle Lokin, de toenmalige algemeen-directeur van
Museum Nusantara, om tegelijkertijd een aantal kapotte instrumenten van Kyahi Paridjata, of
onderdelen daarvan, te laten vervangen of aan te schaffen. Daarbij werd eveneens een aanvraag
ingediend om de gamelan van het museum te laten stemmen door Pak Widada, een tukang nglaras
(gamelanstemmer). Deze zou dit in november, via Interculture, voor fl. 750 (€ 340) kunnen doen.
De directie stemde met beide voorstellen in. Zo sneed het mes aan meerdere kanten. We kregen
in het museum de beschikking over een volledige en goed gestemde gamelan, onze “reisgamelan”
werd gerealiseerd en door een gezamenlijke bestelling konden de vervoerskosten
verhoudingsgewijs wat gedrukt worden.
Er werd een gecombineerde bestelling van Nusantara en Marsudi Raras opgestuurd naar Joan.
De totale bestelling voor Marsudi Raras bestond uit:
- gong ageng, ijzer, met standaard en naga - gendèr met onderstel, koper
- gong suwukan 2, ijzer - slenthem met onderstel, koper
- kempul 1, 5, en 6, ijzer - wilah van saron demung, koper, 2x
- kenong 1, 2, 3, 5 en 6, ijzer - wilah van saron barung, koper, 2x
- kethuk en kempyang, ijzer - wilah van saron wilah sanga, koper
- bonang barung met onderstel, ijzer - wilah van saron panerus, koper
- bonang panerus met onderstel, ijzer - wilah gambang
42