Gerelateerde content - Utrecht.nl - Gemeente Utrecht

Verordening op de Archeologische Monumentenzorg
Op grond van het Verdrag van Malta, dat vertaald is in hoofdstuk V van de Monumentenwet 1988, zijn
gemeenten verplicht om het archeologisch erfgoed te beschermen. De wet biedt de mogelijkheid om een
verordening vast te stellen en om de bescherming via bestemmingsplannen te regelen. Het is mogelijk om
beide wegen te bewandelen. Gezien de complicaties die optreden bij het beschermen van het archeologisch
erfgoed in bestemmingsplannen, is gekozen voor een verordening, de 'Verordening op de Archeologische
Monumentenzorg', en voor een verwijzing daarnaar in bestemmingsplannen.
In de gemeentelijke Verordening op de Archeologische Monumentenzorg is een vergunningenstelsel
opgenomen ter bescherming van het archeologische erfgoed, waarmee de wettelijk vereiste bescherming kan
worden geboden. De Verordening op de Archeologische Monumentenzorg is geënt op de Archeologische
Waardenkaart.
In het bestemmingsplan wordt, wanneer sprake is van archeologische waarden of verwachting een arcering
opgenomen op de kaart (verbeelding) met de bestemming Waarde- archeologie. In de regels wordt in deze
dubbelbestemming opgenomen dat de voor Waarde- archeologie aangewezen gronden mede zijn bestemd
voor de bescherming en veiligstelling van de archeologische waarden en verwachting. In een specifieke
gebruiksregel wordt geregeld dat onder een met het bestemmingsplan strijdig gebruik in ieder geval wordt
begrepen het handelen in strijd met de Verordening op de Archeologische Monumentenzorg. Het
bestemmingsplan houdt op deze manier rekening met de archeologische waarden en verwachting, terwijl in
strijd handelen met de specifieke gebruiksregel een economisch delict is.
Hoofdstuk V van de Monumentenwet 1988 (artikel 38 en verder) regelt de archeologische monumentenzorg.
De wetgever heeft voor de bescherming van het archeologische erfgoed de gemeente de bevoegdheden
toegekend waarmee onderzoek afgedwongen kan worden bij verstoring van de grond en waarmee eisen aan
dat onderzoek gesteld kunnen worden.
5.10.2 Plangebied
Het plangebied het Zand bevindt zich op de gemeentelijke archeologische waardenkaart in een gebied waarin
sprake is van zowel hoge archeologische waarde, hoge archeologische verwachting als archeologische
verwachting.
Het Park het Groot Zandveld geldt op grond van de archeologische waardenkaart dat het een gebied is met
een hoge archeologische verwachting. Ondertussen is dit park door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed
aangewezen als beschermd rijksmonument (monument nummer 2201) en valt hiermee onder de bescherming
van de Monumentenwet 1986. Op de archeologische waardekaart is dit gegeven echter nog niet verwerkt.
Een tweede beschermde archeologisch monument betreft de resten van de versterkte middeleeuwse boerderij
Den Hoet. Het eiland en een deel van de omgeving zijn beschermd (monument nummer 1167). Dit monument
staat overigens niet afgebeeld op de archeologische waardenkaart, maar is eveneens beschermd op grond
van de Monumentenwet 1986.
Een gebied met een hoge archeologische verwachting is de restgeul van de middeleeuwse Oude Rijn. In het
verleden is bij archeologisch onderzoek gebleken dat op plaatsen waar een nederzetting op de oevers van de
Rijn lag veel archeologisch materiaal in de afzettingen van de rivier terecht gekomen kan zijn. In deelgebied
Het Zand is al een groot deel van de restgeul opnieuw uitgegraven, het deel langs de Vuurvlindersingel,
waardoor er geen sprake meer is van archeologische waarden.
Het grootste deel van deelgebied Het Zand is op de archeologische waardenkaart een gebied met een
archeologische verwachting. Voor grote delen van dit gebied geldt dat ze in de afgelopen jaren door middel
van booronderzoek en archeologisch proefonderzoek zijn onderzocht op de aanwezigheid van
archeologische waarden. Hierbij zijn geen nieuwe archeologische vindplaatsen aangetroffen.
58 bestemmingsplan "Het Zand" (vastgesteld)