dpo_8356.pdf

sotf Hoofdft. XII. Over'den
een middel ter verbeteringc moeten zyn, en dat de
verdoemden eens tot hunnen plicht te rug keeren
en zalig zullen worden; maar hy beweert, dat, dejvyl
in de menschlyke ziel zelve geen grond van
haar beftaan en haare voortduuringe voorhanden is,
en zy dit alleen aan de genade en den wil van GOD
fe danken heeft, deeze genade onmooglyk den
godloozen ten deele worden kunne, maar zy vernietigd
moesten worden. — Dit zelfde gevoelen
vindt men ook by ARNOBITJS, die gelooft, dat de
zielen der godloozen in vuurige ftroomen gewor?
pen, en aldaar zoo lange gekweld werden, tot dat
zy geheel en al ophouden te beftaan (h). LACTAN-
831 s in tegendeel verklaart zich in diervoegen, dat
'er noch vernietiging noch eindige ftraffen plaats
yjnden, dan hy wil, dat de ziel, uit God ontftaan,
niet kan vernietigd worden, maar dat zy, wanneer
zy zich van het lighaam of de zinnelykheid laat overweldigen,
tot eeuwigduurende ftraffen verdoemd
worde: dit ware dan de tweede dood, en hy verklaart
zyn gevoelen voor het gevoelen der geheele
Christenheid (i).
JSfog zeer veel deeze ftoffe betreffende, leeveren
defchriften der leeraaren van de eerfte Kerke op,
gelyk, by voorbeeld, over de gefteldheid der toekomftigë
ftraffen, welke door eenigen in eene enkele
beroovinge van geluk gefteld zyn. Hier toe moet men
reekenen, dat ORIGENES, CHALCIDIUS en SYNESI-
(Ji) ABNOBIUS adv. Gentes Lib. II. p. 52.
(0 LACTANTIUS divinal. Injlitut. Lib. II. c. 13.
ÜS