dpo_8356.pdf

248 Hoofdft. XIV. Over het
hy zeekerlyk moest begrypen, dat de opheldering,'
welke door hem zoude bewerkt worden, GODS
werk was. Hy was een medelid der roomschgezinde
Kerke, die toen nog maar alleen, naar haaren
geheeïen omvang, ftellingen, gevoelens en gebruiken,
in het roomfche Ryk de rechtmaatige was,
en niet overëenkomftig met derzelver ftellingen te
denken, was reeds eene misdaad., hoe veel-té meer.
dan dezelve openbaar tegen te fpreeken. Hy was
Monnik en Priester, en in deeze opzichten nog.
nader met de Kerke verbonden. Komt hier nog
by, wat eenigen beweerd hebben, dat LUTHER
ook zelfs als DoSlor en Hoogleeraar. der Godgeleerdheid,
in diervoegen aan de roomfche Kerke
is verplicht geweest, dathy, wanneer hy ook derwelver
misbruiken inzag, evenwel de eens vastgeftelde
gevoelens niet tegenfpreeken, maar overeenkomfiig
met dezelven leeren moest: dan weete ik
in de daad niets, waar mede deeze ftap eenigerrriaate
kan worden gerechtvaardigd. Want wanneer
men geene buitengewoone roepinge kan voorönderftellen,
welke door wonderen had moeten bekrachtigd
worden, en wanneer het ambt van eenen Man
niets in zich bevat, wat zulk een gedrag rechtvaardigen
kan, maar veel eer het tegendeel vereischt,
dan blyft 'er niets meer overig. Want dat zyn
Landsheer, naar de omftandigheden van dien tyd,
hem. daar toe geen recht heeft kunnen geeven,
noch daadlyk gegeeven heeft., is beflist en ook bekend.
Ik fpreeke hier van de eerfte ftappen tot de
hervorminge, welken naaderhand zeekerlyk ge-
fchied-