Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

De sleutel
Nu ik niet meer rookte kon ik mijn stem oppoetsen en
oprekken en de drie-octavenrange kwam binnen bereik.
Het uit 1932 daterende boekje van Jonkheer Alting van
Geusau, Klankkleur en Finesse, droeg ik altijd bij me.
Overdag als ik alleen aan het werk was in de postkamer
humde en neuriede ik en oefende de resonansholten. ’s
Avonds, als in de flats om mij heen de Sterrenshow
echode, kon ik op volume trainen.
Volgens de jonkheer zaliger was het de kunst om
de trilling van de stembanden precies te richten op het
neusbeen, waardoor het zich zou verbreiden in de
resonansholten. Dan zou een goddelijke galm ontstaan
die moeiteloos een concertzaal kon vullen.
Maar wat ik ook probeerde, het lukte me niet
mijn zang op de goede plek te richten. Alhoewel ik een
stem had in de basregionen bleef het geluid dat ik in
mijn hoofd hoorde dun en schraal. Op de band
opgenomen klonk het wat beter, een diepe basbariton,
maar ook dan viel te horen dat er geen echte kracht in
zat, dat de kern ontbrak.
Ach, het is een hobby, hield ik mezelf voor. En ik
120