Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

More documents

Recommendations

Info

Barabas woog bijna niets meer. Hij zat weleens met stevige greep op haar pols en ze zou gezworen hebben dat hij minstens een kilo of anderhalf zwaar was. Maar dit lijkje in de krant woog evenveel als vermolmd hout. Er was niets te zien van een verwonding, het zou wel een van die vele geheimzinnige ziektes zijn waaraan vogels binnen een uur konden doodgaan. Na een paar weken was het ritme gevestigd. Christiaan ging vroeg naar zijn werk en tot elf uur had Ellen het rijk alleen. Dan kwam Rosie het huis opeisen. Ze was heel efficiënt, maar koel en weinig spraakzaam. Een draagbare radio vergezelde haar door het huis en het leek Ellen soms alsof ze daarmee expres een barrière voor contact legde. Ze kon het gevoel niet van zich afzetten dat Rosie haar minachtte. Om drie uur vertrok ze op haar krakende fiets en dan kon Ellen herademen. Maar het brandschone huis was niet het hare, ze voelde zich nutteloos, een parasiet van Rosies werklust. Ze begon tussen elf en drie op pad te gaan in het bos, een plantendetermineerboekje bij zich. De paden waren overwoekerd, maar ze begon langzamerhand sterke armen te krijgen en grote handigheid in het 268
manoeuvreren met de rolstoel. Ze was zo gewend aan de eenzaamheid, dat ze schrok toen op een dag iemand haar tegemoet kwam op het pad. De jongen had fel rood haar en de bijbehorende sproeten en hield een jutezak achter zijn rug. Zijn kleren waren vuil en vol stoplappen. Hij keek gefascineerd naar de invalidenwagen en wees op de handels van de elektrische besturing, die ze maar zelden gebruikte. ‘Hoe werkt dat?’ vroeg hij zonder inleiding. Ze legde het hem uit en hij was zo geïnteresseerd dat ze er plezier in kreeg en hem voorreed naar een open plek waar ze haar voertuig kon demonstreren. Het was voor hem kennelijk alsof ze in een groot stuk speelgoed zat en zo had ze het eigenlijk nog nooit bekeken. ‘Wil je het zelf proberen?’ vroeg ze. ‘Maar dan moet je me er wel even uittillen.’ Van dichtbij rook ze dat hij zich zelden waste. Terwijl ze tegen een boom gestut zat, reed hij vrolijk rond over de open plek, luid toeterend met de knijptoeter die Christiaan aan het voertuig had bevestigd voor als ze hulp nodig had, hulp aan.’ ‘Niet te hard toeteren,’ riep ze, ‘anders komt er 269
Page 2 and 3:
Ander werk van Hans Vervoort bij Ni
Page 4 and 5:
www.hansvervoort.nl Copyright © Ha
Page 6 and 7:
Maria Ik keek met stijgende verbazi
Page 8 and 9:
ang was te sterven. Haar magere loo
Page 10 and 11:
Maria eigenlijk minstens even goede
Page 12 and 13:
het punt stonden het op te geven, k
Page 14 and 15:
verdwenen. Misschien had Maria ook
Page 16 and 17:
iets te kopen.’ Patrick keek smek
Page 18 and 19:
geen raad. De hele dag ben ik bezig
Page 20 and 21:
annex polikliniek voor cosmetische
Page 22 and 23:
Hun gezang bedekte de geluiden van
Page 24 and 25:
‘Ze heeft ze misschien zelf laten
Page 26 and 27:
die te weigeren. ‘Enig idee hoe d
Page 28 and 29:
ook haar parfum, voelde haar zachte
Page 30 and 31:
grijze lok was over haar oog gevall
Page 32 and 33:
Ze knikte in mijn oksel. Ik dacht n
Page 34 and 35:
tandarts te worden. We schudden elk
Page 36 and 37:
eten, het altijd mooie weer, het mi
Page 38 and 39:
wet. Een paar minuten later liepen
Page 40 and 41:
aadplegen van de agenda van Den Haa
Page 42 and 43:
op mijn kamer. Met de wijn, een kur
Page 44 and 45:
een brief. Maar een maand later was
Page 46 and 47:
later zuchtte ze, sloeg haar armen
Page 48 and 49:
de man zeggen, maar opnieuw reageer
Page 50 and 51:
gewoonte, ik hield liever afstand t
Page 52 and 53:
het lang geleden gekocht of geërfd
Page 54 and 55:
aaf naast haar zitten. Met het klit
Page 56 and 57:
mijn buit bijeen te garen. Ik kon n
Page 58 and 59:
Ze beet dwars door de rubberen chir
Page 60 and 61:
eeuwen geopend wordt: de doodslucht
Page 62 and 63:
Bij het wakker worden de volgende d
Page 64 and 65:
ooit ontdekken en kon ook geen kwaa
Page 66 and 67:
overbezorgdheid. Een enkele keer ze
Page 68 and 69:
duizenden. Maar de oudste daarvan w
Page 70 and 71:
kon helpen, haar tweede leven als m
Page 72 and 73:
dertig. Toen reisde zij mijn vader
Page 74 and 75:
geattendeerd op een aanbieding: een
Page 76 and 77:
Oerend Jasjes die ik niet meer droe
Page 78 and 79:
kwaad woord. Vermoedelijk ging het
Page 80 and 81:
ene bij, en hij liep snel naar een
Page 82 and 83:
dag: examen gehaald, kind gekregen,
Page 84 and 85:
Westwolde dan maar, en zie eens: dr
Page 86 and 87:
de uitzending. Ze hadden eigenlijk
Page 88 and 89:
als u dat niet wilt... Fijn, fijn..
Page 90 and 91:
poten en een rond middenstuk, voorz
Page 92 and 93:
geruststellend naar haar geglimlach
Page 94 and 95:
Ooit, in een ver verleden had ik ee
Page 96 and 97:
De brug Die rampzalige woensdag beg
Page 98 and 99:
eetje rondhangen, oké?’ En tegel
Page 100 and 101:
Een meter of vijftig, misschien hon
Page 102 and 103:
uiterste poging om haar te redden n
Page 104 and 105:
werd? Waarom was er niet geluisterd
Page 106 and 107:
frame na frame bekijken. Het had er
Page 108 and 109:
die Manuel had willen redden. Maar
Page 110 and 111:
zitten. ‘Hoezo computerliplezen?
Page 112 and 113:
tegenstander sloegen hem en Manuel
Page 114 and 115:
hield. Nu hij niet meer kon hardlop
Page 116 and 117:
pakte het heel rustig aan. Die zei:
Page 118 and 119:
gebukt hield ze zich met één hand
Page 120 and 121:
De sleutel Nu ik niet meer rookte k
Page 122 and 123:
meten van verzekeringsrisico’s. E
Page 124 and 125:
kop af te hakken en bleef ten slott
Page 126 and 127:
deed de computer uit. ‘Dankjewel
Page 128 and 129:
Game is van hem.’ Ik had er nog n
Page 130 and 131:
waar ik eigenlijk niet meer op uit
Page 132 and 133:
ondanks mijn protest dat mij toch n
Page 134 and 135:
uitzenden als de Nederlandse tv? Op
Page 136 and 137:
een half oor naar de Griekse commen
Page 138 and 139:
dat het zou lukken, want uit mijn j
Page 140 and 141:
nooit bereikt. Maar de techniek kan
Page 142 and 143:
De firma ‘Donald,’ zei oom Bart
Page 144 and 145:
Aiaiai, wat was ik blij met die fot
Page 146 and 147:
komen, racete ik door de flat. Nerg
Page 148 and 149:
foto’s in zaten. En twee metalen
Page 150 and 151:
weggewist, druppels op een gloeiend
Page 152 and 153:
aantal interviews waarin hij benadr
Page 154 and 155:
om haar huis te betreden en de opdr
Page 156 and 157:
edachtzaam, aarzelend, licht. Ze wa
Page 158 and 159:
een paar weken, toen ze vertelde ov
Page 160 and 161:
doen? En niet morgen ineens zeggen
Page 162 and 163:
met een andere achternaam, gebeurde
Page 164 and 165:
het adres van Laatste Wens Service.
Page 166 and 167:
op het correspondentieadres kon ik
Page 168 and 169:
ansichtkaart gestuurd? Waarom was z
Page 170 and 171:
En dat was het moment waarop ik beg
Page 172 and 173:
met een necrologie van vierhonderd
Page 174 and 175:
hand. Zijn wederopstanding schokte
Page 176 and 177:
moet er dan wel liggen. Bij mij is
Page 178 and 179:
aardig, maar een beetje flets”. D
Page 180 and 181:
schrijver van avonturenromans, ze s
Page 182 and 183:
onderwerpen dan zijn teloorgang als
Page 184 and 185:
Geluk is voor de dommen De stad was
Page 186 and 187:
Er kwam alleen een Volkswagentje aa
Page 188 and 189:
te geloven. ‘Oh.’ Ze keek hem s
Page 190 and 191:
‘Volgens mij wel.’ ‘Hm.’ Ze
Page 192 and 193:
dronk een fles wijn leeg en praatte
Page 194 and 195:
aandacht verraste en ontroerde Eric
Page 196 and 197:
aan. Hij nam een taxi naar het stat
Page 198 and 199:
uur ben ik er. Je komt toch?’ ‘
Page 200 and 201:
herinneringen. ‘Hoe gaat het met
Page 202 and 203:
Een vrouw te veel Nu de pillen op w
Page 204 and 205:
kende. Na een kwartier stuitte hij
Page 206 and 207:
het geluk op en is er alleen nog ka
Page 208 and 209:
‘Ik wil wel weer weggaan,’ zei
Page 210 and 211:
aan de hand? ‘Hij is hier geweest
Page 212 and 213:
‘Kom, laten we gaan zwemmen,’ z
Page 214 and 215:
mens, maar ja, ze deed het voor de
Page 216 and 217:
Ik herinner mij (3) - Hair! Geloof
Page 218 and 219: geleden op de automatische piloot g
Page 220 and 221: Dat laatste overtuigde me. Hier was
Page 222 and 223: Herinneringen uit mijn scheidsrecht
Page 224 and 225: ongrijpbare Cruijff. Reeds in de de
Page 226 and 227: van de vrouw, dat zij haar levenspa
Page 228 and 229: Elsa de hand van haar vader op haar
Page 230 and 231: ewegingen anticipeerde. De linkse d
Page 232 and 233: eigenlijk en ze kon zich nu niet me
Page 234 and 235: te hijgen en kneep zijn hand onaang
Page 236 and 237: typekamer. Hij zweette bij de gedac
Page 238 and 239: kwam geen antwoord. Misschien was z
Page 240 and 241: het eerste nummer en dat is... een
Page 242 and 243: geconcentreerd stuurde hij haar ove
Page 244 and 245: Albert knikte ijverig mee. Na een p
Page 246 and 247: jaszak gedaan.’ Ze begon te lache
Page 248 and 249: te vragen, maar zijn kennis van het
Page 250 and 251: ‘Jezus, wat doe je nou,’ hoorde
Page 252 and 253: de zekerheid van de oude routine. V
Page 254 and 255: ‘t Moshoes Het huis was eigenlijk
Page 256 and 257: eens in, ik kan dan elk weekend thu
Page 258 and 259: laatste speelgoed dat hij nog had n
Page 260 and 261: hemelbed dat oom Fons gekocht had o
Page 262 and 263: gezette grijze vrouw, met een forse
Page 264 and 265: hersteld zou zijn. Het idee dat ze
Page 266 and 267: ooghoek iets kleurigs tussen de gro
Page 270 and 271: Hij reed naar haar toe. ‘Prachtig
Page 272 and 273: ‘Nee,’ zei hij ongeduldig. ‘N
Page 274 and 275: je?’ ‘Nee.’ ‘Er was helemaa
Page 276 and 277: inviel. ‘Ik heb het luik boven op
Page 278 and 279: Het zou nog uren duren voordat hij
Page 280 and 281: Ze zat bij het dode haardvuur en da
Page 282 and 283: geweest en haar bange hoofd bedacht
Page 284 and 285: probeerde zichzelf op te werken tot
Page 286 and 287: Ik en mij De overheersende emotie i
Page 288 and 289: Verantwoording De verhalen ‘Opaal
show all

Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?