Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

omringd door solide struikgewas en dennen,
ondoordringbaar voor blikken van buiten. De dagen
gleden voorbij, na twee etmalen was hij de tel al kwijt.
Het aantal lege flessen nam snel toe. Als het donker
werd, zette hij de kleine televisie aan en keek naar
beelden en luisterde naar woorden die niet tot hem
doordrongen. Telkens als hij zich wilde verdiepen in wat
zijn situatie nu eigenlijk was, viel hij in slaap of werden
andere dingen belangrijker: het repareren van een
kraanleertje, het schoonmaken van de geiserbrander,
het dichtstoppen van gaten in de raamkozijnen. Hij
deed het geroutineerd en glimlachend constateerde hij
dat het leek alsof hij een reparatierobot was die een
lijstje met taken afwerkte. Het gaf wel een rustig
gevoel.
Op de derde of misschien wel vijfde dag boende
hij een oud wespennest uit de oksel van het dak van het
schuurtje en zag ineens fietsen staan, waarvan een hem
bijzonder aantrok. Een wit sportmodelletje met
derailleur en venijnig klein. Het was alsof een
wensdroom in vervulling ging, en een minuut later zat
hij voorovergebogen en peesde hij over de witte
zandpaden van het naaldbos. Over de richting maakte
hij zich geen zorgen, hij wist zeker dat hij de weg terug
203