Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

moet er dan wel liggen. Bij mij is het nooit gelukt die
vicieuze cirkel te doorbreken. En na een paar boeken
gelooft ook je uitgever er niet meer in, en kan je het
helemaal schudden.’
Hij keek me aan, het hoofd wat schuin gebogen
in afwachting van mijn weerwoord. Hij was doof aan
zijn rechteroor, wist ik. Hij had me eens verteld hoe zijn
moeder hem en zijn broertje op vakantiekamp verraste
met een telefoontje. Het broertje kon haar perfect
verstaan, maar telkens als Peter de hoorn overnam was
er een geluidsstoring. Het instrument hield niet van
hem, was de enige conclusie die hij als kind kon
trekken. De anekdote was mij altijd bijgebleven en leek
me tekenend voor de pechvogel die hij was.
Hij had natuurlijk gelijk met zijn verhaal. De
literaire branche was in de loop van de tijd steeds meer
gericht op de bekende en dus goedverkopende auteurs.
De boekhandel nam grote stapels van hun
boeken af, de uitgever adverteerde grootscheeps, zij
werden ook snel gerecenseerd en konden rekenen op
interviews te land, ter zee en in de lucht. Zij waren
business, zij waren merken, de branche leefde van hen.
Vroeger had je daarnaast nog een categorie van goede,
176