Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

dagelijks weer van dat het huwelijk een eerlijke kans
moest krijgen. John was met al zijn patserigheid een
goede man, hij hield van haar en had haar nodig. De
kinderen hadden recht op een gezin, ze miste de
kinderen zo. En vond hij ook niet dat verliefdheid een
oneerlijke concurrent was van partnerliefde? Na een
paar jaar ging toch altijd de glans ervan af? En moest je
niet juist dan proberen om door te zetten?
Hij luisterde naar haar monologen en knikte en
begroef zijn egoïsme. Ze had gelijk, hij kreunde van de
pijn van haar gelijk. Ze merkte zijn wanhoop en stopte
midden in haar betoog. ‘Oh mijn god, wat is het toch
moeilijk.’ Ze kuste hem, haar peinzende blauwe ogen
dichtbij. De nachten waren lang en vol confidenties.
Op de tiende dag kwam hij thuis van een
boodschap en trof een briefje aan.
Lieve Henk,
ik durf geen afscheid te nemen, maar ik moet
terug naar John en de kinderen. Als ik nu niet ga,
dan ga ik nooit. Geen contact meer, alsjeblieft.
Zal altijd van je houden.
Ze hadden het zo afgesproken, maar hij kon het niet
195