Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

geruststellend naar haar geglimlacht had. ‘Een beetje
euforisch zelfs. Ach, wat leuter ik, ze was gewoon
bloedgeil.’
Als mannelijke bezoeker bleef ik natuurlijk op
beleefde afstand, maar ik was wel verbaasd, geschokt
en geïntrigeerd.
‘Zijn jullie de enigen in de buurt die dit doen, of
doet iedereen het?’
Visioenen van Drentse boer’n-mannen en -
vrouwen die elkaar na het vallen van de avond afrossen
in ongebruikte stalruimtes.
‘Nou, dat zou ik zo niet kunn’n zegg’n,’ zei Jan.
Even was de Drentse tongval terug, maar hij hernam
zich. ‘Elkaar aftikken, zo noemen wij dat hier, dat is van
oudsher bekend. Het wordt van generatie op generatie
overgedragen. Maar wie het doet of niet doet, daar
praten we niet over. Dat is geen onderwerp van
gesprek. Zelf denk ik dat het nog veel gebeurt. Je ziet
het in de kerk ook weleens, de een zit wat makkelijker
dan de ander. Het is moeilijk om op de blaren te zitten,
nietwaar? Ik denk weleens dat het vaker gebeurt tegen
de zondag aan. De schaamte speelt mee, toch wel, en
wie op zaterdag afgetikt wordt, herken je zondag nog
aan het zitten.’
92