Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

de droomgeluiden van Barabas in zijn kooi. Ze keek naar
de kleine waterdruppels die door de vlammen uit het
hout geperst werden en vroeg zich af waarom ze dat
altijd zo zielig vond. Dood hout was dood, maar als het
vuur toesloeg, leek het wel alsof er nog steeds leven in
zal. Het geluid viel hun pas op toen het vuur gedoofd
was. Het klonk alsof er een windvlaag door de wingerd
joeg, boven klapperde een raam. ‘Het waait,’ zei
Christiaan, ‘ik ga wel even.’
Ze hoorde hem boven rondscharrelen en een
luik dichtklappen, een zachte vloek. Even later kwam hij
de trap weer af. Hij zag er geschrokken uit en zoog op
zijn hand.
spijker.’
‘Wat is er?’ vroeg ze verschrikt.
‘Oh, niets... Ik haalde mijn hand open aan een
‘Laat eens kijken?’
‘Welnee, het is niks,’ zei hij ongeduldig, ‘ik doe
er wel een pleister op.’
‘Koffer drie,’ riep ze en ze begon zich in de
rolstoel te hijsen. Maar voordat ze zover was, kwam hij
alweer terug, een kraakheldere pleister op de rug van
zijn hand.
Even later lagen ze voor het eerst in het grote
259