Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

weglopen.’
‘Hoe weet je dat?’ Ze keek hem bevreemd aan.
‘Nou, eh... Je liep toch gewoon weg van je auto?’
‘Oh dat!’ Ze glimlachte. ‘Dat komt, ik heb geen
rijbewijs. Ik heb pas tien, elf lessen gehad, zoiets. Dus ik
had me voorgenomen: geen enkel risico, zes keer links
en rechts kijken voordat ik zou oversteken. De hele
tocht van Den Haag naar Amsterdam ging prima. Ik rijd
netjes de binnenstad in. En als jij niet zo stom was
geweest om ineens te gaan fietsen... Ik had toch
voorrang?’
‘Jazeker, je kwam van rechts.’
‘Waarom wachtte je dan niet gewoon?’
Hij keek haar verbijsterd aan. Dat was midden in
de regen zonder ruitenwissers van Den Haag naar
Amsterdam gereden, bij elke kruising uitvoerig links en
rechts turend, een wonder dat er niets ergers gebeurd
was.
‘Ik weet niet,’ zei hij, ‘je zat daar zo aandachtig
te duimzuigen en er was helemaal geen verkeer. Dus ik
dacht: Laat ik maar eens verdergaan.’
‘Ik zoog geen duim,’ zei ze verontwaardigd, ze
had een lage stem voor haar meisjesuiterlijk. ‘Zoog ik op
mijn duim?’
189