Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

om haar huis te betreden en de opdracht een pakje
brieven te vernietigen. Dat pakje kon ik vinden in de
grote slaapkamer in de witte kast op de derde plank
(‘van onderaf gerekend’ stond er nog bij) en achter de
dekens die op die plank lagen. Een nauwkeurige dame.
‘Na mijn dood zullen mijn echtgenoot en onze kinderen
enkele weken bij zijn zuster verblijven, maar voor alle
zekerheid maak ik gebruik van uw “leeg huis”-garantie.’
Die garantie kostte wat extra en hield in dat ik
eerst opbelde en bij het huis aangekomen eerst de
deurbel gebruikte en vervolgens ook nog aanklopte om
er zeker van te zijn dat er niemand thuis was. Pas dan
ging ik met de sleutel naar binnen.
Het adres van A. Montgomery lag in de duurste
buitenwijk van Villas, zelfs de honden hadden daar
modieuze kapsels. Met mijn oude bestelautootje was
het drie kwartier rijden en achter het stuur dacht ik aan
Nancy. Het zou vreemd zijn het huis te zien waar zij
woonde toen de verliefdheid ons trof. Dat was negen
jaar geleden. In juni. In de prachtige zomer van 1992. Ik
was drieëntwintig en had in de lente mijn
bloemenkelder geopend. Omdat de omzet in de eerste
maanden – zacht gezegd – wat tegenviel gaf ik in juni na
sluitingstijd demonstraties bloemschikken. Daarna kon
154