Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

‘Het spijt me dat ik zoveel problemen
veroorzaak,’ zei ik huichelachtig.
‘Ben je mal, het was zo’n diner waar ik geacht
word nog even wat moois te spelen om mijn maaltijd te
verdienen. Blij dat ik ervanaf ben. Peter excuseert me
wel, dat is mijn hoe noem je dat, manager. Hoe laat
spreken we af?’
Ik ging neuriënd naar mijn kamer, een
verdieping hoger, keurde het dubbelbed, maakte kennis
met de grote badkamer en dacht aan onze
kennismaking vijfendertig jaar geleden.
Het was op een feest van de Indische Kring.
Erwin had me een briefkaart gestuurd om erop aan te
dringen dat ik zou komen, want hij wilde me aan een
Heel Speciaal Persoon voorstellen. Dat zou dan zijn
vierde of vijfde vlam zijn in de twee jaar dat we in
Holland waren.
Ik ging, nam een kamer in het Parkhotel en liep
door het park naar gebouw Amicitia, waar al van
buitenaf het strijkorkest te horen was. Het was zomer.
De bekende vriendelijke Indische menigte
draaide onder de kroonluchters een Weense wals.
Tussen de palmen stond ik ineens naast Han Hok Lioe,
die tegelijk met ons naar Holland gekomen was. Hij om
33