Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

kapitaal, de omzetverwachting, het rendement.
‘Ik moet het Ellen afraden,’ zei oom Fons dan
ten slotte, en hij somde de zwakke punten van het plan
op. Ze dronken nog een glas sherry, Christiaan weigerde
dan stuurs, en de oude heer belandde in herinneringen
aan haar ouders en de goede oude tijd toen de zomers
nog lang en zonnig waren.
Onderweg naar huis foeterde Christiaan en
negeerde stoplichten. ‘Wanneer stuur je dat stuk seniel
nu eens de laan uit? Hij begrijpt er niets van.’
Ellen zweeg altijd, maar ze wist wel beter. Van
jongs af aan was haar ingeprent dat je geld voor je kunt
laten werken, maar alleen als je heel precies weet wat
je doet. Oom Fons had gelijk en hoeveel ze ook van
Christiaan hield, ze wist dat hij in zaken een mislukking
zou zijn. Ze nam zichzelf haar zuinigheid kwalijk, maar
ze kon zich er niet toe brengen het geld van haar
ouders te verspillen.
Toen Christiaan voorstelde om naar het
platteland te verhuizen, had ze even het gevoel dat hij
zijn wilde haren kwijt was en genoegen nam met zijn
werk als tekenleraar en zijn schilderkunst. Maar ’s
avonds zal hij alweer geregeld te broeden bij het
haardvuur.
277